Met een nieuwe methode wisten onderzoekers te bepalen hoe ver een mammoet gedurende zijn 28 jaar lange leven liep.
Het dier leefde 17.000 jaar geleden in het huidige Alaska, en door de groeilagen van zijn slagtand te analyseren konden de onderzoekers de mammoet op de voet volgen.
Ze ontdekten dat hij een echte globetrotter was. In totaal legde de mammoet 80.000 kilometer af. Dat is 8 kilometer per dag, of twee keer rond de aarde.
Dankzij de blauwe kleur zijn de lagen in de 17.000 jaar oude slagtand beter te zien.
Het onderzoek is gebaseerd op de verhouding tussen verschillende strontiumisotopen in een slagtand. Het gehalte van nature voorkomende radioactieve stoffen wisselt van plaats tot plaats.
Het strontiumgehalte in de planten die de mammoet at, is dus afhankelijk van de plek waar de planten groeiden.
De huidige isotopensamenstelling is anders dan 17.000 jaar geleden, maar met behulp van analyses van gebitten van kleinere dieren die destijds ter plaatse leefden, maakten de onderzoekers een overzicht van de lokale isotoopniveaus.
Radioactieve stof verraadt verplaatsingen
De onderzoekers brachten de verplaatsingen van de mammoet in kaart door naar de strontiumisotopen in zijn slagtand te kijken.
Voedsel bevat radioactieve stof
De mammoet liep 17.000 jaar geleden rond in Alaska. Het strontiumgehalte in zijn voedsel wisselde van plaats tot plaats.
Strontium blijft achter in slagtanden
Het strontium komt terecht in de slagtanden, die het hele leven groeien. Daarom geven ze een nauwkeurig beeld van het strontiumgehalte op alle tijdstippen.
De stof verraadt wanneer het dier waar was
Door gegevens over strontium in de lokale fauna en in de slagtand te vergelijken, brachten de onderzoekers alle verplaatsingen van het dier in kaart.
Vervolgens hakten ze een 240 centimeter lange mammoetslagtand doormidden. Slagtanden groeien het hele leven, en met een doormidden gesneden complete tand konden de onderzoekers 400.000 monsters nemen van verschillende momenten in het leven van het dier.
Omdat strontium uit het voedsel in de slagtanden terechtkomt, kon elk monster gelinkt worden aan een specifieke locatie, en zo ontstond een nauwkeurig beeld van alle verplaatsingen van de mammoet.
De onderzoekers hopen met dezelfde methode de migratie van andere grote dieren tijdens klimaatveranderingen te kunnen doorgronden.
