Eindelijk, de dinosauriërs zijn tot leven gewekt! Meer dan welke andere film of serie ook geeft de nieuwe documentaireserie Prehistoric Planet ons het gevoel dat we ons tussen de echte prehistorische reuzen bevinden.
De serie krijgt wereldwijd de handen op elkaar onder dinofans.
De dinosauriërs van Prehistoric Planet zien er niet uit zoals je gewend bent. En ze gedragen zich ook anders dan je dacht. Maar het klopt allemaal wel.
VIDEO: Bekijk hier de trailer van Prehistoric Planet:
Prehistoric Planet volgt het concept van succesvolle BBC-series als *Planet Earth* en heeft zelfs BBC-legende David Attenborough als verteller. Maar de dieren van nu zijn vervangen door een reeks prehistorische beesten.
Hier krijg je een paar goede redenen om naar de serie te kijken, die de handen op elkaar krijgt onder dinosaurusfanaten, én enkele mogelijke redenen om niet te gaan kijken.
T. rex is een krachtpatser
Prehistoric Planet volgt het dagelijks leven van allerlei soorten die op aarde leefden tijdens het late krijt, ruim 66 miljoen jaar geleden. En als de dieren er tot je verbazing anders uitzien, komt dat doordat de serie iets doet wat de meeste andere dinosaurusfilms en -series niet doen: naar de wetenschap luisteren.
Weg is de magere T. rex van Jurassic Park – we krijgen een spierbundel te zien die meer recht doet aan de werkelijkheid.
Weg is de kale Velociraptor – in Prehistoric Planet zien we het beest in al zijn gevederde glorie. En de veren maken Velociraptor niet alleen mooier om naar te kijken, maar ook veel gevaarlijker.
Twee T. rexen wrijven hun snuit tegen elkaar. De scène is gebaseerd op nieuw onderzoek.
3 details
Vliegende baby’s en gevoelige minnaars. De dieren in Prehistoric Planet gedragen zich misschien vreemd – maar hun gedrag wortelt in de wetenschap.
In de serie zien we wat wetenschappers maken van het uiterlijk en gedrag van de dieren. Velociraptor had vleugel- en staartveren die hem op koers hielden bij het rennen en springen – en in Prehistoric Planet zien we hoe de veren op spectaculaire wijze worden ingezet.
In een halsbrekende scène achtervolgt een Velociraptor vliegende dino’s op een bijna loodrechte rotswand – en het is een lust voor het oog.
De serie zit vol met dergelijke momenten. We zien reuzen van 50 ton vechten. We zien een T. rex zwemmen voor zijn leven. En we zien gehoornde dinosauriërs worstelen om de poolwinter door te komen.
De digitale dieren zijn zo realistisch dat je hun veren en schubben bijna kunt voelen.
Serie heeft een dreamteam
De combinatie van levensechte dieren en adembenemende landschappen is het resultaat van een buitengewone samenwerking. Prehistoric Planet is het geesteskind van het BBC-team dat eerder series als Planet Earth maakte, en MPC, het bedrijf dat de dieren creëerde in Disney’s remakes van The Jungle Book en The Lion King.
Belangrijker echter is dat een aantal van ’s werelds vooraanstaande wetenschappers een bijdrage heeft geleverd – en hun deskundigheid straalt er vanaf.
De dinosauriërs van Prehistoric Planet, zoals deze Deinocheirus, zien er vaak vreemd uit, maar ze zijn gebaseerd op de nieuwste wetenschap.
De stempel van de wetenschap tilt Prehistoric Planet uit boven alle eerdere pogingen om dinosauriërs tot leven te wekken, waaronder Jurassic Park.
De dinosauriërs in de filmklassieker uit 1993 waren indrukwekkend, maar de filmmakers namen veel artistieke vrijheden wat het uiterlijk en gedrag van de dieren betreft.
Een meer verdienstelijke poging om dinosauriërs na te bootsen was de BBC-serie Walking with Dinosaurs uit 1999, vergelijkbaar met Prehistoric Planet, maar door financiële en technische beperkingen schoot de film tekort op wetenschappelijk gebied.
Prehistoric Planet heeft daar geen last van. Voor het eerst krijgen we dinosauriërs te zien als de echte levende dieren die ze waren.
Maar ondanks al die hoogtepunten zijn er twee mogelijke kritiekpunten. Het ene punt zien we graag door de vingers, en het tweede is in feite tegelijk de grootste kracht van de serie.
Dieren zijn geen monsters
Het eerste punt van kritiek is dat je als kijker niet kunt zien welke delen van de serie op hardcore wetenschap gebaseerd zijn en welke delen zijn ingevuld door de wetenschappers. De makers laten geen wetenschappers aan het woord die uitleggen hoe het zit.
Maar interviews met wetenschappers zouden de illusie dat je teruggaat in de tijd waarschijnlijk verstoren, dus daar zeuren we niet over. En gelukkig brengt Apple TV+ extra materiaal in de vorm van korte clips van wetenschappers die belangrijke scènes toelichten.
Twee Dreadnoughtus-mannetjes vechten om de macht. Of ze dat echt deden, blijft gissen.
3 interpretaties
Ballonnen op de hals en mannetjes vermomd als vrouwtjes. Sommige delen van Prehistoric Planet zijn giswerk – maar wel gebaseerd op kennis van huidige dieren.
Een ander mogelijk kritiekpunt is het trage tempo van de serie. In tegenstelling tot andere dinosaurusfilms en -series heeft Prehistoric Planet ervoor gekozen de bloederige gevechten en de brullende, agressieve roofdieren tot een minimum te beperken.
Maar hoewel het gebrek aan actie sommigen zal afschrikken, kun je het ook zien als de grootste kracht van de serie. Echte dieren vermijden immers gevechten op leven en dood. En ze brullen meestal niet voor ze hun prooi achterna rennen.
De vaak verstilde scènes versterken het gevoel dat we ons in het gezelschap bevinden van levensechte dinosauriërs, niet van monsters uit Hollywood-films.