Jurassic Park: Met deze gids babbel jij de film aan elkaar
Wist je dat er iets mis is met de tijdlijn in Jurassic Park, maar dat wetenschappers in het echt ook dinosaurusbloed in barnsteen hebben gevonden? Met deze feiten babbel je de film, die nu 30 jaar oud is, aan elkaar voor je meekijker.
- WAARSCHUWING: Dit artikel onthult details over de plot en afloop van Jurassic Park.
Jurassic Park zit boordevol wetenschap, en elke filmscène biedt een perfecte gelegenheid om een goed wetenschappelijk verhaal op te hangen dat al je kijkgenoten zeker zullen waarderen.
Zo zullen ze vast graag horen over het raadsel dat de film niet kan beantwoorden – maar jij wel – over de ontdekking van dinosaurus-DNA of de botbreuken van de arme Velociraptors.
We hebben hier alle goede verhalen verzameld, zodat je de hele film aan elkaar kunt babbelen. Veel kijkplezier.
Velociraptor was niet gevaarlijker dan de hond van de buren
- Tijd in de film: 00:00:00:00
Een Velociraptor breekt los uit zijn kooi en valt nietsontziend een man aan. Niemand weet de enge roofdinosaurus te stoppen.
Jurassic Park begint dramatisch. Maar houdt de wetenschap in de openingsscène stand?
Nou, niet helemaal. De echte Velociraptor woog 15-20kg – minder dan een golden retriever en evenveel als een peuter.
Bovendien konden zijn klauwen geen prooi uiteen rijten, zoals de film beweert. Al met al was hij niet gevaarlijker dan de hond van de buren.
Ook in het echt is dinosaurusbloed gevonden.
- Tijd in de film: 00:03:28
In de volgende scène vinden mijnwerkers een stuk barnsteen. Daarin zit een prehistorische mug met dinosaurusbloed in zijn maag. Zo’n vondst hebben wetenschappers in het echt nog niet gedaan.
Ze hebben weliswaar één mug met bloed erin gevonden, maar die leefde lang na de dinosauriërs. Dinobloed troffen ze echter wel aan in een ander insect.
De ontdekking werd gedaan in een teek in een 99 miljoen jaar oude klomp barnsteen. Daarin zat ook een veer van de dinosaurus waarvan de teek vermoedelijk het bloed had gezogen.
Een klompje barnsteen bevatte een circa 1 centimeter lange teek vol met dinosaurusbloed.
Opgraving vindt plaats op het verkeerde continent
- Tijd in de film: 00:05:20
We ontmoeten een paar hoofdpersonen die een fossiel van een Velociraptor hebben gevonden in Montana, VS. Een dingetje is dat Velociraptor niet in Noord-Amerika leefde, maar in Azië.
De fout is waarschijnlijk ontstaan doordat een onderzoeker in de jaren 1980 beweerde dat de Amerikaanse roofdinosaurus Deinonychus een soort Velociraptor was. Deze theorie werd echter snel verworpen.
De Velociraptors uit de film lijken qua vorm en grootte ook meer op Deinonychus dan op Velociraptor.
De tijdlijn in Jurassic Park klopt niet
- Tijd in de film: 00:18:30
De hoofdpersonen komen aan in Jurassic Park en zien een gigantische Brachiosaurus met lange nek. Een indrukwekkende aanblik, maar er klopt iets niet.
De langhalzen groeiden sneller dan enig ander dier op aarde, maar het zou deze Brachiosaurus toch minstens 15 jaar gekost hebben om zo groot te worden – dus het park moet al sinds de jaren 1970 dinosauriërs gekloond hebben.
Toen waren wetenschappers in het echt nog niet eens in staat om het DNA van een bacterie te sequentiëren.
Onderzoekers zijn er niet zeker van hoe snel een dier als Brachiosaurus groeide, maar mogelijk was hij pas in 15 jaar volgroeid.
Dinosaurusbotten bevatten DNA
- Tijd in de film: 00:23:47
In de film wordt uitgelegd hoe dinosauriërs zijn ontstaan: ze werden gekloond uit DNA in bloed dat gevonden werd in de maag van oermuggen.
In het echt beweren sommige wetenschappers dat ze dinosaurus-DNA hebben gevonden – niet in barnsteen, maar in dinosaurusbotten.
Anderen geloven echter niet dat het daadwerkelijk dinosaurus-DNA is. Het kan ook DNA van moderne bacteriën zijn, die zich voeden met mineralen in de botten.
Volgens Amerikaanse onderzoekers zijn er dinosauruscellen met DNA gevonden (inzet) in een Hypacrosaurusskelet. Maar dat denkt niet iedereen.
Dinosauriërs hebben het buskruit niet uitgevonden
- Tijd in de film: 00:31:40
De hoofdpersonen merken dat Velociraptors zeer slim zijn en systematisch proberen te ontsnappen.
Velociraptor had misschien een groter brein dan andere dino’s, maar was waarschijnlijk niet zo slim als de film suggereert.
De verhouding tussen hersenen en lichaamsgrootte – een indirecte maat voor intelligentie – was op het niveau van veel huidige vogels, maar niet van de slimste, zoals kraaien en papegaaien.
Chaostheorie was niet de schuld van de ondergang van het park
- Tijd in de film: 00:46:51
De chaostheoreticus van de film legt nu het principe van de chaostheorie uit: een vlinder slaat zijn vleugels uit in Peking en laat het regenen in New York. Het idee is dat kleine veranderingen een kettingreactie op gang kunnen brengen.
De film suggereert later dat dit de ondergang van het park verklaart, maar dat klopt niet: de chaostheorie speelt wel een rol, maar is niet de oorzaak van de noodlottige gebeurtenissen.
Die worden in gang gezet door de hebzucht van een ontevreden werknemer.
Raadsel uit de film wordt opgelost in het boek
- Tijd in de film: 00:49:09
Een Triceratops in het park wordt om de zes weken op mysterieuze wijze ziek en de hoofdpersonen van de film proberen een verklaring te vinden, maar dat lukt niet. Het boek waarop de film is gebaseerd, biedt die wel.
Elke zes weken eet de dinosaurus steentjes om de spijsvertering te bevorderen, maar daar zitten giftige bessen tussen waar hij ziek van wordt.
Fossiele vondsten tonen aan dat sommige dinosauriërs echt steentjes aten, die hielpen de maaginhoud te vermalen.
Sommige dinosauriërs aten steentjes om hun voedsel te vermalen. Dit was echter niet het geval voor Triceratops, die honderden tanden in zijn bek had om zijn voedsel te vermalen.
T. rex kon beter zien dan jij
- Tijd in de film: 01:00:23
Een T. rex breekt uit en eet de hoofdpersonen bijna op. Gelukkig ziet hij zo slecht dat hij ze niet opmerkt als ze stilzitten. Die truc zou niet gewerkt hebben bij een echte T. rex.
Studies van de schedel laten zien dat hij een evenwichtsorgaan had waarmee hij zijn prooi goed kon volgen met zijn ogen.
Bovendien had het dier waarschijnlijk de grootste ogen van alle landdieren ooit. Grote ogen betekenen een goed zicht, en T. rex zag waarschijnlijk stukken beter dan wij.
De oogbol van T. rex was circa 14 centimeter in doorsnee, en berekeningen tonen aan dat hij prooien tot op 6 kilometer afstand kon zien.
Dinosaurus was te groot voor de passagiersstoel
- Tijd in de film: 01:10:43
Een giftige Dilophosaurus spuugt in het gezicht van een onfortuinlijke computernerd en kruipt dan in diens auto. Er is echter geen bewijs dat deze roofdinosaurus giftig was – of dat hij een grote, wuivende kraag had zoals in de film.
Een echte Dilophosaurus zou zich ook moeilijk op de passagiersstoel van een auto hebben kunnen wringen. Met bijna 7 meter lengte was hij veel groter dan het dier dat in het park te zien is.
Dilophosaurus leefde aan het begin van het dinosaurustijdperk en was met een lengte tot 7 meter een van de eerste echt grote roofdinosauriërs.
T. rex was niet gebouwd om te rennen
- Tijd in de film: 01:20:01
50 km/h – zo snel zou de T. rex van het park rennen als hij een auto achtervolgt. Maar bij die snelheid zou het grote roofdier waarschijnlijk zijn poten gebroken hebben.
T. rex had misschien sterke botten, maar die hadden het niet gehouden als het tot 9 ton zware dier het op een lopen had gezet. Daarom moest T. rex gewoon wandelen.
Door zijn 4 meter lange pas kon hij echter wel 27 km/h halen.
Neusgaten zitten op de verkeerde plaats
- Tijd in de film: 01:28:28
Een Brachiosaurus niest en er stroomt snot uit zijn voorhoofd. Lange tijd dachten wetenschappers dat daar de neusgaten zaten, omdat de neusopening van de schedel zich daar bevindt.
Recentere studies laten echter zien dat de neusgaten waarschijnlijk op de snuit zaten. Van daaruit liep een interne gang omhoog naar de opening in de schedel en naar beneden naar de luchtwegen.
Wel kan het zijn dat de grote dinosaurus niesde. Dat doen zijn verwanten, de vogels, ook, en onderzoekers hebben zelfs bewijs gevonden dat de langhalzen verkouden konden worden.
Eerder dachten onderzoekers dat Brachiosaurus neusgaten op zijn voorhoofd had, net naast de overeenkomstige opening in de schedel, maar vergelijkingen met levende dieren duiden erop dat ze op de snuit zaten.
Dinosauriërs werden niet geboren als kikkervisjes
- Tijd in de film: 01:30:09
In de film kunnen dinosauriërs van geslacht veranderen omdat er kikker-DNA is ingebracht. Sommige kikkers kunnen dat wel, maar dat gebeurt als ze kikkervisjes zijn – een fase waarin het lichaam zeer flexibel is.
Zelfs als het DNA zodanig kon worden veranderd dat dinosauriërs als kikkervisjes geboren werden, hebben de wetenschappers van het park dat vast niet gedaan zonder hun fout te ontdekken.
Toch is het niet onmogelijk dat dinosauriërfoetussen van geslacht konden veranderen. Bij bepaalde reptielen verandert het geslacht door de temperatuur van de eieren.
Dinosauriërs leken net struisvogels
- Tijd in de film: 01:34:04
Een kudde Gallimimus galoppeert over een open vlakte. Dit dier behoort tot de struisvogelachtige dinosauriërs – en logisch, want hij heeft een lange, dunne nek, een kleine kop met een snavel en lange poten die gebouwd zijn om te rennen.
En sinds de première van de film hebben wetenschappers nog meer overeenkomsten ontdekt. Gallimimus en zijn verwanten hadden veren op hun lijf maar niet op hun poten – net als struisvogels.
Gallimimus’ lijf en verenkleed leken op die van moderne struisvogels. De dinosaurus was echter iets groter – hij woog circa vier keer zo veel als een struisvogel.
Roofdinosaurus jaagde waarschijnlijk niet in groepen
- Tijd in de film: 01:44:39
Twee Velociraptors zetten een val voor een parkmedewerker. Eén raptor leidt zijn aandacht af, terwijl de andere hem besluipt.
Wetenschappers dachten dat de Velociraptor in roedels jaagde, maar bewijzen daarvoor zijn ontkracht48[103:AROCPH]2.0.CO;2.short {"target":"_blank"}).
Een recentere studie wijst erop dat de jonge en volwassen dieren heel andere dingen aten, dus ze leefden niet in gezinsverband.
Velociraptor breekt zijn armen
- Tijd in de film: 01:47:24
In een hevige scène in een keuken krijgen we voor het eerst echt kijk op de Velociraptors van het park. Helaas zijn ze ernstig gehandicapt.
Ten eerste missen ze de vleugelveren waarmee de echte Velociraptors effectief konden manoeuvreren tijdens rennen en springen. Ten tweede staan de armen van de dieren in een volstrekt onnatuurlijke hoek.
In de film wijzen hun handpalmen naar beneden of naar achteren. Maar net als vogels kon Velociraptor zijn onderarm niet draaien, waardoor zijn handpalmen altijd naar elkaar gericht waren.
De handpalmen van de Velociraptors van Jurassic Park (l) wijzen naar beneden of naar achteren, maar die van het echte dier (r) naar binnen.
We leven nog steeds in het dinosaurustijdperk
- Tijd in de film: 01:58:05
Aan het eind van de film verlaten de hoofdpersonen het park en zien ze vanuit het helikopterraam vogels voorbij vliegen. De scène verwijst waarschijnlijk naar het feit dat dinosauriërs niet echt uitgestorven zijn.
Eén groep dinosauriërs, de vogels, heeft de massa-uitsterving van 66 miljoen jaar geleden overleefd. Daardoor leven er nu meer dan 10.000 soorten dinosauriërs op aarde. Ter vergelijking: zoogdieren tellen slechts 6400 soorten.
Het dinosaurustijdperk is nog niet voorbij.
De diergroep van de dinosauriërs is nog steeds een van de meest succesvolle op aarde. Je kunt er waarschijnlijk een zien als je uit het raam kijkt.