Achter de schermen van de ‘Hollandse Hyperloop’
Op 20 februari presenteert Delft Hyperloop zijn nieuwste plannen voor deze supersnelle trein. Wetenschap in Beeld nam alvast een kijkje achter de schermen.
Met deze magnetische zweeftrein zijn we straks binnen anderhalf uur in Rome.
Zo’n zeven jaar geleden kwam Edouard Schneiders ze op internet al tegen: vacuümtreinen. ‘Maar waarom zijn die er dan nog niet in het echt?’ vroeg de teamleider van Delft Hyperloop zich af.
Dit jaar kreeg hij de kans om zijn studie een jaar stil te zetten en zich volledig te wijden aan het ontwerpen van zo’n ultrasnelle trein – samen met 36 andere studenten.
Studiepunten krijgen ze er niet voor. Geld overigens ook niet. Het project draait puur op gedrevenheid, en een werkdag begint om negen uur – en gaat vaak tot tien uur ’s avonds door.
In anderhalf uur met de Hyperloop naar Rome
Edouard Schneiders en Maaike Hakker ontvangen ons in een oud scheikundegebouw van de TU Delft. Die ruimte mogen ze gebruiken voor hun ‘Hollandse Hyperloop’. Je komt er alleen met een pasje in, want wat hier gebeurt, is geheim.
De Hyperloop, een project van de visionaire Elon Musk, is een supersnelle trein die ooit snelheden van 1200 kilometer per uur moet halen, waardoor je in nog geen anderhalf uur van Amsterdam naar Rome komt.
Een cabine die door een buis schiet, dat is de essentie van de Hyperloop. Maar eerst moet die nog ontworpen worden.
Via een aantal competities haalt Musk de allerbeste en meest realistische ideeën binnen. En het team van de TU Delft is al eens als winnaar uit de bus gekomen.
Niet zo vreemd dus dat Maaike en Edouard voorzichtig zijn met het prijsgeven van informatie over het project – ook met de volgende competitie willen ze weer meedoen. Met een nog betere inzending.
Het volledige team van Delft Hyperloop.
Koffie uit een Hyperloop-mok
Het Hyperloop-logo komen we tegen op banners, op de overhemden van onze gastheer en -dame en op onze koffiekoppen.
Delft Hyperloop is een stichting zonder winstoogmerk maar presenteert zich professioneel.
Daar heeft het team dan ook de nodige medewerkers voor – het merendeel is ‘techneut’, zoals Maaike zegt, maar zelf is ze hoofd marketing en financiën, en er werken ook designers mee om de passagierservaring zo prettig mogelijk te maken.
Want het is niet niks om met bijna de geluidssnelheid door een buis te schieten.
Dreamteam
Elk detail van de Hyperloop moet doordacht zijn, en juist in dat opzicht onderscheidt het team van de TU Delft zich in de Hyperloopcompetitie. In de 2018 Hyperloop Pod Competition van SpaceX om precies te zijn.
‘Het design is tot het laatste boutje uitgetekend, we documenteren álles – we hebben net een boek van 600 pagina’s ingeleverd – en met computersimulaties kijken we of alles goed werkt,’ vertelt Edouard.
Daarbij is er bij de TU Delft een echte ‘dreamteamcultuur’, waarbij allerlei disciplines samenwerken.
Zelfs stations voor de Hyperloop zijn alvast geschetst.
Delftse mentaliteit
Maar nog belangrijker is misschien wat Edouard de Delftse mentaliteit noemt: ‘Als er een probleem is, storten we ons er niet meteen op maar doen we eerst een stapje terug.’
Zo had Elon Musk bedacht dat een compressor handig was, maar die wordt erg heet, en de fan maakt hem gevaarlijk voor passagiers.
Daarom heeft Delft Hyperloop de compressor eruitgegooid, waarmee het team weer bij nul was – maar alleen zo kun je betere alternatieven verzinnen.
Over elk onderdeel van de Hyperloop-cabine is grondig nagedacht. Dat moet ook wel, al was het alleen maar voor de veiligheid.
Vlug, veilig en vriendelijk
Als de Hyperloop er eenmaal is, kunnen we ongelofelijk snel van A naar B op een manier die veilig is en vriendelijk voor het milieu.
Waar andere vervoermiddelen heel veel lucht moeten verplaatsen, wat bakken energie kost, suist de Hyperloop door een vacuüm buis, waar de luchtdruk maar 0,1 procent is van de luchtdruk buiten.
Daarbij zweeft de Hyperloop op magneten, dus er is een minimum aan wrijving.
Bovendien wordt de energie van het remmen teruggewonnen, waardoor de trein voor minstens 90 procent efficiënt is.
Maar ook aan de passagiers wordt ruimschoots gedacht. De veiligheid staat uiteraard voorop, maar de ervaring moet ook comfortabel zijn.
Daarom worden er op de ramen beelden van een langszoevend landschap geprojecteerd, zodat je het gevoel hebt dat je naar buiten kijkt.
Je zit met een paar passagiers in een cabine, schetst Edouard, en de cabines kunnen om de tien seconden weggeschoten worden als het nodig is.
Nederland Hyperloopland
Maar wanneer kunnen we dan van Amsterdam naar Rotterdam met de Hyperloop, willen we weten. De techniek is er immers al, hebben we net van Edouard begrepen. Die moet alleen nog geoptimaliseerd worden.
‘Het eerste Hyperlooptraject zal niet in Europa komen,’ denkt Edouard. De trajecten moeten bij voorkeur kaarsrecht zijn, wat een tunnel noodzakelijk maakt. Daardoor denkt hij in eerste instantie aan landen waar het makkelijk bovengronds kan.
Maar Nederland kan wel een grote bijdrage leveren aan de Hyperloop. ‘Wij kunnen het Hyperloopbouwland worden, en bijvoorbeeld Hyperloops bouwen voor Abu Dhabi of Dubai.’
Nederlandse infrastructuurbedrijven die staal, stroom en beton leveren, kunnen dan samenwerken met de ontwerpers van de treinen zelf.
De eerste baan zou er zelfs al over tien jaar kunnen liggen, waarna Europa vanzelf aan de beurt zal komen.
Maaike Hakker (hoofd marketing en financiën) en Edouard Schneiders (teamleider) leiden ons rond bij Delft Hyperloop.
Winnen
Aan het team van Delft Hyperloop zal het niet liggen. Ze schatten hun kansen voor de komende competitie zonnig in. Ze hebben geen idee waar de concurrentie mee bezig is, maar ze stappen erin met maar één doel: winnen.
Op 20 februari maakt het team zijn plannen bekend. Wij kijken er alvast naar uit.
De Hyperloop is niet alleen voor baby’s – dit is gewoon een schaalmodel op halve grootte om de veiligheid te testen. De kleine Elon, zoals hij bij Delft Hyperloop wordt genoemd, heeft zijn eigen shirt met logo.