In de Marianentrog in het westen van de Stille Oceaan ligt het 10.924 meter diepe Challenger Deep, waar de hoogste berg op aarde, de Mount Everest, makkelijk in zou passen.
Het diep werd in 1951 ontdekt, en vijf keer hebben mensen gepoogd de bodem van de wereld te bereiken. De eerste keer was de meest spectaculaire. In 1960 namen de Zwitserse diepzeeonderzoeker Jacques Piccard en de Amerikaanse marineofficier Don Walsh plaats in de Trieste, een speciaal gemaakte ‘duikbol’. Na bijna vijf uur kwamen ze op de bodem, waar ze 20 minuten bleven.
1995
Pas in 1998 lukte het weer om het diepste punt te bereiken. Dit keer via de Kaiko, een op afstand bestuurbaar onderzoeksschip van Japanse makelij. De twee duiken daarna waren eveneens onbemand, en de Amerikaanse onderwaterrobot Nereus bracht in 2009 bodemmonsters mee terug naar het oppervlak.
Op 26 maart 2012 dook de filmregisseur James Cameron als de derde mens ooit naar het Challenger Deep – 52 jaar na de onderneming van het duo Piccard en Walsh.
Deepsea Challenger
Instrumenten – sensoren, sedimentenverzamelaars en grijpers – namen zoutgehalte, druk en temperatuur op.
500 kilo ballast werd op de zeebodem gelost voor de opstijging.
Ledlampen aan een 2,5 m lang paneel verlichtten de zeebodem; zo konden de vier camera’s van de onderzeeër de duik vereeuwigen.
De isolatielaag kromp 6,4 cm door de hoge druk.
De cockpit was maar 109 cm in doorsnee, en rond om de druk beter te kunnen weerstaan.