Als je eten op de grond laat vallen, mag je het nog steeds opeten, zolang je het binnen vijf seconden opraapt. Zo luidt de bekende ‘regel’ in de volksmond.
Volgens de wetenschap kunnen we niet met zekerheid zeggen of de regel opgaat of niet. Dat komt omdat voedingsmiddelen in verschillende mate schadelijke bacteriën aantrekken op de grond.
Bacteriën hechten zich eerder aan vettig, kleverig en nat voedsel zoals worst, boter en gelei dan aan droge producten zoals koekjes en noten.
Verschillende onderzoekers over de hele wereld hebben de geldigheid van de vijfsecondenregel bestudeerd. Over één ding zijn ze het eens: bacteriën worden bij vloercontact onmiddellijk overgedragen, maar hoe sneller voedsel wordt opgepakt, des te minder bacteriën worden opgenomen.
De vijfsecondenregel hangt af van het vochtgehalte
Of je eten dat je hebt laten vallen kunt opeten, hangt af van hoe nat het eten is.
Droog voedsel is het veiligst
Droge etenswaren zoals chips, koek en brood nemen de minste bacteriën van de grond op en zijn daarom de veiligste keuze als je iets wilt eten dat je hebt laten vallen.
Nat voedsel is gevaarlijk
Voedingsmiddelen zoals kaas, boter en vlees, die een hoog vochtgehalte hebben, nemen eerder schadelijke bacteriën op van de vloer waarop ze zijn gevallen.
Vruchtenschil beschermt
Als de schil er nog om zit en de val de vrucht niet heeft beschadigd, kun je het meeste fruit veilig eten als je het eerst afspoelt.
Volgens de onderzoekers hangt het al dan niet kunnen eten van voedsel meer af van hoe vuil de vloer is dan van hoe lang het eten op de grond heeft gelegen.
Als je etenswaren op een pas gewassen keukenvloer laat vallen, moet je het daarna veilig kunnen opeten. Als je daarentegen een stuk pizza op de stoep of op de vloer van een restaurant laat vallen, is het risico dat je ziekteverwekkende bacteriën binnenkrijgt aanzienlijk groter – ongeacht of je het eten binnen vijf seconden opraapt.
Bovendien tonen de studies consequent aan dat het soort oppervlak waarop het eten valt een groot verschil maakt. Op een glad oppervlak zoals tegels, houten vloeren of laminaat is het contactoppervlak tussen vloer en eetwaar groter dan bijvoorbeeld op een tapijt, dat daardoor gemiddeld minder bacteriën overdraagt.