Alles zendt warmtestraling uit, in de vorm van elektromagnetische golven. En in 1879 ontdekte de Oostenrijkse natuurkundige Jožef Stefan dat de elektromagnetische straling van een voorwerp afhangt van de temperatuur.
De thermische straling ligt in het infrarode gebied en is niet zichtbaar voor het oog – maar wel voor een infraroodcamera.
Warmtecamera heeft duizenden meetpunten
De cameralens richt de infraroodstraling op een detector met wel duizenden sensoren.
Die is zo gevoelig dat hij temperatuurverschillen van 0,3 °C van elkaar kan onderscheiden, en hij heeft een bereik van -20 °C tot 2000 °C.
De kleuren op de warmtebeelden zijn toegevoegd door de camera om de verschillen in temperatuur voor de gebruiker zichtbaar te maken.
Warmtecamera’s registreren infrarode straling en maken die zichtbaar met kleuren. Normaal is de mond rood, maar door de kou van het ijs is hij hier zwart.
Camera toont infraroodstraling
Zichtbaar licht vormt maar een klein deel van al het licht dat wordt uitgezonden. Voor infrarood hebben we een speciale camera nodig.
De lens van de camera vangt de infraroodstraling op en stuurt die als elektrische signalen naar een chip.
De chip ‘"vertaalt" de stralen in zogeheten valse kleuren. Warme gebieden zijn rood, koude zijn blauw.
Infraroodcamera’s zijn bruikbaar om mensen te vinden die verborgen zijn achter de rook in brandende gebouwen, of vliegtuigpassagiers die koorts hebben en daarom niet mogen vliegen.
Ook sporen ze slecht geïsoleerde huizen op en meten ze de temperatuur in de ruimte.