22 miljoen ton CO2 per jaar.
Dat is de uitstoot van computersystemen die bitcoins winnen, zo blijkt uit een onderzoek van de technische universiteit München.
Dat is circa de helft van de hoeveelheid CO2 die landen als Noorwegen en Ierland jaarlijks uitstoten, en meer CO2 dan bijvoorbeeld Estland, Kroatië of Kenia elk jaar in de atmosfeer brengen.
Virtuele mijnbouw vreet stroom
Het grote stroomverbruik en de bijbehorende CO2-uitstoot zijn vooral afkomstig van grote ‘computerfarms’ die de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten, met name in Azië.
In deze datacenters draait de hele dag software die bitcoins moet ‘delven’, en de hardware moet worden gekoeld.
Bij ’bitcoin mining’ berekenen krachtige computers waar de volgende munt verstopt zit in het bitcoinsysteem, en daarvoor moeten ze een ingewikkelde puzzel oplossen.
Als een andere computer de som eerder oplost, moeten alle andere mijnmachines van voren af aan beginnen met een nieuwe berekening, die lang niet altijd iets oplevert.
Zo werkt het: digitale keten houdt hackers buiten de deur
De snelle transacties met bitcoin worden mogelijk gemaakt door het complexe blockchain-systeem.
Deze technologie brengt transacties bijeen in blokken, die in het verlengde van elkaar een keten vormen die hackers niet kunnen kraken.
Een overboeking in bitcoin duurt zo’n 10 minuten en verloopt zo:
1. Bitcoinbeurs
Joris wil een bitcoin betalen aan Nadia. Hij logt in op een bitcoinbeurs op internet, waar hij de digitale valuta kan kopen met een gewone creditcard.
2. Digital wallet
Joris krijgt de bitcoins in zijn digital wallet of digitale portemonnee op internet: een rekening zonder bank. Met zijn computer of telefoon kan Joris bij zijn geld.
3. Adressen
De wallet maakt adressen aan van lange codes: de rekeningnummers waarnaar je bitcoins kunt overmaken.
Elk adres wordt maar één keer gebruikt.
4. Verzoek om transactie
Nadia geeft Joris een adres waarvan alleen zij twee weten dat het aan Nadia toebehoort. Joris stuurt zijn bitcoin daarnaartoe.
5. Privésleutel
In Joris’ wallet zit nu een sleutel: een digitale vinger afdruk die de transfer ondertekent. Tegelijkertijd wordt er een openbare code verstuurd.
6.Openbare sleutel
Op basis van de code verifiëren andere gebruikers dat de transactie van een legitieme bron komt.
Joris, Nadia en het bedrag zien ze niet.
7. Delving
Het systeem creërt een lang, uniek en willekeurig getal. De aangesloten computers kunnen dat samen achterhalen; één apparaat doet er 1 miljoen jaar over.
8. Uitbetaling
Wie het laatste deel van het getal vindt, wordt beloond en gaat verder met het afhandelen van de transactie - hier die van Joris aan Nadia.
9. Blockchain
De winnaar verzamelt de informatie over de nieuwe bitcoins en de wachtende, goedgekeurde transacties in een blok, een elektronisch pakketje. Zo’n blok vormt met andere blokken een keten of blockchain.
Dit is een digitaal bestand met informatie over alle overdrachten van bitcoins ooit. Alle bitcoin gebruikers hebben een kopie van het enorme bestand op hun computer, dat constant bijgewerkt wordt.
Dit zorgt ervoor dat de transactieketen vrijwel niet te hacken is: onregelmatigheden in de keten worden snel ontdekt en gecorrigeerd, en een hacker zou het bestand dus op alle computers in het bitcoinnetwerk tegelijk moeten veranderen, wat in de praktijk onmogelijk is.