Contactlens wordt intelligent
In de toekomst kunnen contactlenzen met ingebouwde elektronica diabetes of glaucoom in de gaten houden.
Meetapparatuur kan worden ingebouwd in lenzen zonder dat je zicht wordt belemmerd.
Contactlenzen zijn een logische kandidaat om gezondheidstechnologie in te integreren. Ze zijn vrijwel onzichtbaar, ze zitten dicht op het lichaam, en we dragen ze haast ongemerkt met ons mee.
Er zijn echter wel drie uitdagingen te overwinnen voordat de techniek kan worden voltooid: de materialen moeten flexibel zijn, de elektrische onderdelen mogen het zicht van de drager niet belemmeren en de lens moet van stroom worden voorzien.
Zachte lens barst niet
Een Zuid-Koreaans team van onderzoeksinstituut UNIST in Ulsan is daar met een nieuw concept in geslaagd. Het team plaatste de elektronica van de contactlens op stukjes vast materiaal en verbond die met een elastisch substraat.
Het resultaat is een flexibele contactlens die kan buigen zonder dat er scheurtjes ontstaan of de gevoelige elektronica wordt belast.
Van een transparant materiaal maakten de onderzoekers vervolgens een stroomgeleidende antenne die als een ring langs de iris ligt.
Elastische schijf observeert je lichaam
Een onzichtbare antenne voorziet het circuit van de lens van stroom, zodat sensoren en lampjes een onbalans in de bloedsuiker kunnen registreren.
Toezicht op oogziekten
Tot dusver is er een testversie gemaakt die de bloedsuiker van diabetespatiënten in de gaten houdt. De onderzoekers voorzagen de elektrische contactlens van een glucosesensor en een ledlampje.
Als de sensor een hoog glucoseniveau in het traanvocht meet gaat de lamp uit. Slimme lenzen zijn voor meer medische doeleinden te gebruiken, zoals om de oogziekte glaucoom in de gaten te houden.
Straal meet een tiende van een mensenhaar
Het nieuwste op het gebied van radiochirurgie is Microbeam Radiation. Hierbij versnelt een synchrotron, een ronde deeltjesversneller, deeltjes zozeer dat ze röntgenstraling gaan uitzenden.
De straling wordt dusdanig geconcentreerd dat de straal die het lichaam in gaat een diameter heeft van slechts 10 micrometer (1/100.000 meter) – circa een tiende van een mensenhaar. Zo blijft de schade aan gezonde cellen minimaal.