Nieuwe wolkenkrabbers: De skyline komt dwars te liggen
Van loopbruggen in de VS tot een dwarse woestijnstaat, ingenieurs denken tegenwoordig zijwaarts bij het ontwerpen van wolkenkrabbers. Hier zijn vier voorbeelden van horizontale wolkenkrabbers.

De klassieke wolkenkrabber, met zijn torenhoge stalen skeletten en fonkelende glas, laat prachtig zien hoe ingenieurs erin geslaagd zijn de manier waarop mensen in de stad wonen en werken, te veranderen.
In steden als New York City, Shanghai en Dubai verrijzen honderden meters hoge torens op een klein lapje grond om duizenden mensen in op elkaar gestapelde kleine hokjes te huisvesten. Maar daarmee wordt geen gebruik gemaakt van alle lege ruimte tussen de imposante gebouwen. Hier ziet de horizontale wolkenkrabber echter zijn kans schoon.
Van de 300 meter hoge The Crystal in China tot de Saoedische stad van de toekomst, The Line – een liggende wolkenkrabber van 500 meter hoog en 170 kilometer lang – ingenieurs rekken de grenzen op van het begrip ‘wolkenkrabber’ met gebouwen die dwars door de lucht gaan.
Het concept, oorspronkelijk bedacht in de jaren 1920 door de Russische architect El Lisitski, stelt bijzondere eisen aan ingenieurs.
Nu moeten ze niet alleen de klassieke wolkenkrabbers beveiligen tegen de elementen, waaronder wind en aardbevingen, maar ook oplossingen bedenken voor de manier waarop een horizontale wolkenkrabber – tussen de verticale in of er bovenop – het schudden en trillen kan opvangen zonder in te storten.