Ruimtekolonie van de toekomst is 3D-geprint

De droom om andere planeten te koloniseren komt snel dichter bij zijn verwezenlijking, maar voor ruimtenederzettingen zijn er nieuwe technologieën nodig die allerlei grondstoffen gebruiken – van maanstof tot astronautenpoep – om voorwerpen te maken met een 3D-printer.

Concept van een 3D-geprinte basis op Mars.

© SEArch+/Apis Cor

Naarmate bewoonbare bases op bijvoorbeeld de maan en Mars dichterbij komen, doemen er allerlei nieuwe 3D-printtechnologieën op die van alles moeten produceren in het heelal, van tandenborstels tot gebouwen – want de fabrieken op aarde zijn ver weg.

Zo heeft NASA onlangs vijf finalisten uitgeroepen in een prijsvraag om een sonde te ontwikkelen die in 2033 naar Mars moet vliegen om daar een kolonie te bouwen. Marsgrond, calciumoxide en ijs worden voor dat doel gemengd tot een lokaal betonmengsel dat geprint kan worden.

Marsprojecten voor het dagelijks leven

De finaleprojecten van NASA’s prijsvraag omvatten ruimtekolonies met moestuin, laboratorium en woonblokken.

Het beste concept bestaat uit een sonde die bouwmodules kan printen van grondstoffen die door twee rovers worden verzameld. Zodra er een module klaar is, schuift de sonde op om de volgende te bouwen.

Een ander ontwerp schermt bewoners af voor de kosmische achtergrondstraling maar laat wel natuurlijk licht door.

Stof, zonlicht en poep zijn ‘inkt’ van 3D-printer

De Europese ruimtevaartorganisatie ESA werkt aan toekomstige maanbases van 3D-geprinte bakstenen van maanstof, gebakken in het zonlicht.

Ook de dagelijkse werktuigen van de astronauten zijn te printen in de ruimte. Met een genetisch gemanipuleerde colibacterie hebben wetenschappers menselijke ontlasting omgezet in een soort kunststof die gebruikt kan worden om bijvoorbeeld schroevendraaiers en tandenborstels mee te printen.