Radioactieve of beter gezegd ioniserende straling delen we in in alfa-, bèta- en gammastraling. Alfastraling is de gevaarlijkste van de drie.
Alfastraling bestaat uit de kernen van heliumatomen die met 10.000 tot 20.000 km/s rondrazen. Vergeleken met gewone elektronen – bètadeeltjes – is het meteen duidelijk waarom ze zo gevaarlijk zijn: als het bètadeeltje zo groot zou zijn als een erwt, dan zou een alfadeeltje een stalen kogel met een massa van 8 kilo en een diameter van 12 centimeter zijn.
Het bereik is kort
Gelukkig is het bereik van alfadeeltjes zeer kort – zelfs in de lucht een paar centimeter. Problemen ontstaan er pas als de deeltjes in het lichaam terechtkomen, zoals bij inademing van radioactieve gassen als radon.