Nobelprijs voor de Geneeskunde
Jarenlange zoektocht naar trage killer is voorbij
De zoektocht naar het hepatitis C-virus duurde tientallen jaren.
De vorige eeuw had een stille killer vrij spel. Tot 30 procent van de mensen die o.a. een injectienaald deelden of een bloedtransfusie kregen, stierf 20 tot 30 jaar later aan leverfalen.
Pas in 1972 werd de oorzaak ontdekt: een onbekend virus veroorzaakte langzaam maar zeker een chronische ontsteking in de lever en later cirrose.
Vier stadia van de infectie met hepatitis C tonen de aantasting van de lever: v.l.n.r. een gezonde lever, littekenweefselvorming, cirrose en leverkanker.
De Nobelprijs voor de Geneeskunde was dit jaar voor drie onderzoekers die ieder een bijdrage leverden aan het doorgronden van het hepatitis C-virus.
Dankzij deze wetenschappers zijn er nu bloedtests die antistoffen tegen het virus aantonen, waardoor de circa 11 miljoen mensen die jaarlijks besmet raken met hepatitis C behandeld kunnen worden. Als artsen er vroeg bij zijn, kan 80 tot 95 procent genezen worden.
Nobelprijs voor de Natuurkunde
Astronomen vonden Einsteins zwarte gaten
Het supermassieve zwarte gat in het centrum van het stelsel M87: het eerste zwarte gat dat ooit is gefotografeerd.
Toen Albert Einstein in 1915 aan zijn algemene relativiteitstheorie werkte, verklaarde hij de bewegingen van de hemellichamen met een verschijnsel. Dat noemde hij een singulariteit, en later raakte de naam ‘zwart gat’ in gebruik.
Jarenlang namen astronomen – en Einstein zelf – aan dat zwarte gaten alleen ‘bestonden’ om de rekensom kloppend te krijgen, en dat ze niet in de fysieke werkelijkheid aanwezig waren. Nu twijfelt geen astronoom meer aan hun bestaan, en vorig jaar namen astronomen de eerste foto van (de schaduw van) een zwart gat.
Anatomie van zwarte gaten in kaart gebracht
Singulariteit
In het centrum van het zwarte gat is de zwaartekracht oneindig groot.
Waarnemingshorizon
Niets, materie noch licht, ontsnapt uit de zone achter deze grens.
Ergosfeer
Hier roteert de ruimtetijd. Niets kan er stilstaan.
Accretieschijf
Hier draait materie rond in een steeds kleiner wordende baan.
De grote doorbraak op het gebied van zwarte gaten is te danken aan de drie Nobelprijswinnaars voor de Natuurkunde van dit jaar:
- De Brit Roger Penrose bewees in 1965 dat zwarte gaten echt bestaan en dat Einsteins relativiteitstheorie klopt door wiskunde en natuurkunde te combineren.
- De Amerikaanse Andrea Ghez en de Duitser Reinhard Genzel zitten sinds de jaren 1990 achter ’s werelds grootste telescopen en ontdekten dat de sterren in het binnenste van de Melkweg om een object bewegen dat wel een superzwaar zwart gat moet zijn.
Dankzij deze wetenschappers weten we nu dat zwarte gaten een centrale rol spelen in de ontwikkeling van sterrenstelsels en dat alle stelsels eromheen draaien.
Nobelprijs voor de Scheikunde
Onderzoekers vinden knip- en plakfunctie in je genen
In 1987 ontdekten onderzoekers een mysterieus patroon dat zich herhaalde in het DNA van bacteriën. Begin 21e eeuw werd duidelijk dat dat patroon, CRISPR genoemd, deel uitmaakte van de verdediging tegen virussen.
Uit onderzoek bleek dat bacteriën stukjes virus-DNA opnamen in hun eigen genetisch materiaal. Dankzij deze CRISPR-sequenties konden de bacteriën een toekomstige virusaanval herkennen en afslaan.
In 2012 identificeerden Emmanuelle Charpentier en Jennifer A. Doudna het enzym Cas9, dat virus-DNA ‘doorknipt’ en in dat van de bacterie ‘plakt’. Gewapend met die kennis zetten ze het verdedigingsmechanisme om in een soort genetische schaar: CRISPR-Cas9. Die kan genen in alle levende organismen plakken, waardoor o.a. planten veredeld en genetische fouten hersteld kunnen worden.
Voor hun prestatie krijgen zij de Nobelprijs voor de Scheikunde.
Het werktuig krijgt er steeds meer mogelijkheden bij. Wetenschappers hebben de techniek al gebruikt om genetische fouten te herstellen die kinderen blind maken. Op termijn kan CRISPR-Cas9 89 procent van alle bekende ziekmakende genetische fouten herstellen en zo grote killers als aids en kanker te lijf gaan.
