Newton kreeg geen appel op zijn hoofd, maar er zit een kern van waarheid in het verhaal. Volgens verschillende hedendaagse bronnen inspireerde een vallende appel hem tot zijn werk aan de wet van de zwaartekracht.
De belangrijkste bron is een handgeschreven manuscript van het boek Memoirs of Sir Isaac Newton’s Life. Daarin vertelt de auteur, William Stukeley, over een gesprek met Newton in 1726 waarin de legendarische wetenschapper de later zo beroemde vallende appel beschreef.
Pest plantte Newton onder de boom
Het verhaal van Newton en de appel komt uit 1666, toen een pestepidemie Engeland trof. Newton bracht die tijd door in zijn geboortehuis op het landgoed Woolsthorpe. Op een dag zat hij in de schaduw onder een appelboom toen er een appel viel. Daarop vroeg Newton zich af waarom de appel altijd verticaal op de grond valt en niet bijvoorbeeld zijwaarts.
De wet van de zwaartekracht werd voor het eerst beschreven in Newtons driedelige ‘Principia’, waarvan het eerste deel in 1687 verscheen. Het werk bevatte ook de wetten van Newton.
Hij kwam uit op de theorie dat de kracht waardoor de appel valt, niet beperkt is tot de aarde, maar er ook voor kan zorgen dat de maan in zijn baan om de aarde blijft. Zo begon Newton de wet van de zwaartekracht te formuleren, die hij later naar voren bracht in zijn werk Principia.
Newtons oorspronkelijke appelboom waaide begin 19e eeuw om tijdens een storm. Tegenwoordig is een geënt exemplaar van de beroemdste boom van de wetenschap te zien in Cambridge.