Wetenschappers doen onverwachte ontdekking bij aardkern
Het midden van de aarde lijkt te zijn omgeven door een materiaal dat volgens wetenschappers een verrassende oorsprong heeft.
Op de illustratie is te zien hoe de seismische golven van een aardbeving via seismografen in Antarctica naar het binnenste van de aarde worden geleid.
Over de gloeiend hete kern van de aarde is veel gespeculeerd.
Want wat verbergt zich daar op duizenden kilometers diepte, waar niet voor niets nog nooit een mens is geweest?
Een groep Amerikaanse wetenschappers is nu een stapje dichter bij een antwoord op deze vraag.
Op bijna 3000 kilometer diepte lijkt een oude zeebodem zich om de binnenkern van de aarde te hebben gewikkeld.
Dit zeggen de wetenschappers in een artikel in Science Advances. Ze baseren zich op een unieke, gedetailleerde kartering van de onderliggende geologie van de aarde.
Ze trokken hun conclusies met behulp van metingen van 15 seismografen, die ze in 2012 in het Antarctische ijs opstelden, en die in de drie jaar daarna duizenden trillingen van aardbevingen hebben gemeten en geregistreerd.
Aan de hand van de seismische golven van deze bevingen bouwden de onderzoekers een beeld op van hoe het er diep in het centrum van de aarde uitziet.
De golven verplaatsen zich met wisselende snelheden door verschillende materialen, en de onderzoekers maakten gebruik van deze kennis om te proberen de samenstelling van de aardlagen te bepalen.
Onderzoek toont ‘complexe structuur’
Het onderzoek brengt een ‘complexe structuur’ aan het licht op de grens tussen de binnenkern van de aarde en de mantel van silicaatgesteente eromheen.
‘De dikte van het materiaal varieert van enkele kilometers tot tientallen kilometers. Het lijkt erop dat we bergen in de kern zien, op sommige plaatsen tot vijf keer zo hoog als de Mount Everest,’ aldus geofysicus Edward Garnero van de Arizona State University, die betrokken was bij het onderzoek.
Hier laten onderzoekers in 2012 seismische apparatuur in het ijs zakken op een Zuidpoolstation.
Volgens de onderzoekers gaat het waarschijnlijk om oceanische korst: een oude zeebodem die gedurende miljoenen jaren begraven is.
De onderzoekers denken dat deze korst zich mogelijk helemaal om de aardkern heeft gewikkeld, maar het is ook denkbaar dat het materiaal op verschillende plaatsen langs de overgang tussen de aardkern en de mantel is samengeklonterd.
Als er zich inderdaad een onderaardse zeebodem om de binnenkern van de aarde heeft gewikkeld, is die waarschijnlijk door convectiestromen in de aardmantel naar zijn huidige locatie geduwd, zo vermoeden de wetenschappers.
Deze stromen werken door warmte uit de aardkern omhoog te brengen naar de aardkorst en het aardoppervlak, waardoor de tektonische platen in beweging komen.
De onderzoekers benadrukken dat hun resultaten enisgzins onzeker zijn en dat er meer seismisch onderzoek nodig is om de ontdekking te bevestigen.