Het lokale weerbericht is afhankelijk van piepkleine algen in zee, die we fytoplankton noemen.
Onderzoekers uit Israël tonen dat aan met computermodellen, die laten zien wat er gebeurt als een virus de zogeheten Emiliania huxleyi-algen besmet.
De zeer talrijke algen kunnen zulke dichte formaties vormen dat ze te zien zijn vanuit de ruimte. Wanneer ze met het EhV-virus worden besmet, vallen ze echter uit elkaar.
Algen kunnen zulke grote bestanden vormen dat ze vanuit de ruimte te zien zijn – hier ten zuiden van Groot-Brittannië.
De schalen van de algen bestaan uit plaatjes van calciumcarbonaat, coccolieten geheten.
Die hebben een diameter van slechts 0,002 millimeter, nog geen tiende van de diameter van een haar, en ze zijn zo licht dat ze opstijgen.
In hogere luchtlagen hebben de coccolieten de werking van aerosolen: deeltjes waar watermoleculen zich omheen verzamelen en wolken vormen.
Virusaanval maakt de hemel bewolkt
Delen van dode algen zijn zo licht dat ze opstijgen en wolken vormen, die regen geven en het zonlicht blokkeren.
Een virus verspreidt zich snel in een dicht algenbestand net onder water. Hier zijn de virusssen afgebeeld als roze rondjes.
Dode algen vallen uiteen en staan zogeheten coccolieten af, die opstijgen.
Watermoleculen vormen druppels rond de coccolieten, waar wolken uit ontstaan.
Een computermodel dat gevoed werd met informatie over de vorm en de structuur van de coccolieten wees uit dat ze zich in de lucht als kleine parachutes gedragen, die het al liftend op de luchtstromingen hogerop zoeken en veel langer in de lucht blijven dan verwacht.
Uit het model bleek ook dat er wel vier keer zo veel coccolieten aan de lucht worden afgestaan als de wetenschappers eerder dachten.