Bliksem creëert een drukgolf in de lucht, die je hoort als donder. Als er 3 seconden tussen de bliksemflits en de donder zitten, is het onweer 1 kilometer ver.
Geladen wolken vonken erop los
Elektrisch geladen ijskristallen hoog in de atmosfeer veranderen zomerwolken in tijdbommen. Het resultaat is een gigantische kortsluiting tussen hemel en aarde – en duizenden verblindende bliksemflitsen, die stuk voor stuk heter zijn dan het oppervlak van de zon.
Circa 75 procent van alle blikseminslagen vindt in de zomermaanden plaats.
De warme, vochtige lucht die dan opstijgt, maakt de luchtlagen instabiel.
Op grote hoogte kan damp bevriezen tot hagelstenen, en zodra die vallen, stuiten ze op de lichtere ijskristallen die onderweg naar boven zijn.
De botsing geeft de hagelstenen een positieve lading en de lichtere kristallen een negatieve.
Spanning scheidt atomen
De geladen deeltjes verdelen zich zodanig dat de onweerswolk van boven positief en van onder negatief geladen is.
Als het spanningsverschil voldoende groot is, breken elektronen in de lucht los van hun atoomkern, een toestand die we plasma noemen.
Het plasma vormt een vertakt kanaal in de lucht waar elektronen doorheen stromen, en bij de grond komt het kanaal positieve ontladingen tegen. Het resultaat is een kortsluiting tussen wolk en bodem.
Stroom verlicht de lucht
De elektronen stromen nu vrij met een stroomsterkte van 30.000 ampère. De stroom verwarmt de lucht tot die heter is dan het oppervlak van de zon, waardoor de lucht licht geeft.
Verder zorgt de verwarming voor een enorme drukgolf, die het bulderende geluid van de donder produceert.
Deeltjes vormen nieuwe typen bliksem
Van wolk naar aarde, wolk naar wolk, wolk naar lucht of in de wolk. Als het onweert, vliegen de bliksemflitsen kriskras door de lucht.