Bliksem

Hoe ontstaat bliksem?

Bliksem komt uit onweerscellen, een type wolken, die een paar kilometer breed kunnen zijn. Kleine ijskristallen worden door de wind omhoog geblazen in de wolk. Ze botsen er op hagelsteentjes en regendruppels, die vanwege hun hogere gewicht op weg omlaag zijn. Door deze botsingen worden de ijskristallen positief en de hagelstenen negatief geladen.

Zo ontstaat er een onweersbui met een positieve elektrische lading aan de bovenkant en een negatieve elektrische lading aan de onderkant. Dit verschil veroorzaakt een bliksemschicht, gevolgd door een stijging van de druk en temperatuur, waardoor er een schokgolf ontstaat. Die schokgolf levert het geluid van de donder op.
Een onweerscel blijft maar zo’n 30 minuten in stand en produceert twee tot drie bliksemschichten per minuut.

Wat moet je doen als je in een onweersbui terechtkomt?

Bepaal hoe ver weg de bliksem is. Tel de seconden tussen de bliksemflits en de donderklap die erop volgt. Geluid plant zich met 343 meter per seconde voort, en dat geeft een afstand van circa 1 kilometer per drie seconden.

Als je binnen bent, blijf dat dan. Als je buiten bent, blijf dan uit de buurt van bomen en andere hoge dingen. De bliksem slaat in in het dichtstbijzijnde object, en komt dus vaak in iets hoogs terecht.

Ga op je hurken zitten met je hoofd tussen je benen om je zo klein mogelijk te maken. Ga nooit plat op de grond liggen, want dan maak je meer contact met de aarde, en dat kan gevaarlijk zijn bij een blikseminslag.

Ben je in zee, duik dan onder de oppervlakte om niet het hoogste punt te zijn. Zwem zo snel mogelijk aan land, want water is een goede geleider, en bij een stroomstoot kun je buiten bewustzijn raken.