Uit de tijd van de dinosaurussen hebben we maar 2000 redelijk intacte fossielen, verdeeld over relatief weinig soorten en over 170 miljoen jaar.
Bronzen beelden gaan lang mee
Daarbij wordt bijna alles wat een beschaving produceert al snel afgebroken. Beton verbrokkelt, ijzer roest en textiel rot weg.
Slechts een aantal materialen blijft miljoenen jaren bestaan, brons bijvoorbeeld. Een standbeeld als De Dokwerker in Amsterdam zal daardoor langer overleven dan de rest van de onze hoofdstad.
Bovendien wordt het aardoppervlak continu omgewoeld door geologische krachten. Gebieden slijten af en oppervlakken worden als zand en klei naar zee gespoeld.
Ook kan de bodem bedolven worden onder nieuwe aardlagen. Het oudste bewaarde aardoppervlak is nu de Negevwoestijn in Israël, die ‘maar’ 1,8 miljoen jaar oud is. Fysieke sporen zullen dus nauwelijks te vinden zijn.
De uitgebreidste geologische dataset van het verleden komt van boringen in de zeebodem. Die gaven ons al informatie over allerlei klimaatveranderingen van vroeger.
De opwarming van de aarde en de naweeën van onze CO2-uitstoot zullen behoren tot de langst blijvende tekenen van onze beschaving.
Maar doordat de zeebodem als gevolg van platentektoniek constant wordt opgebouwd en verwoest, is de oudste zeebodem op aarde niet meer dan 170 miljoen jaar oud.