Op het eerste gezicht lijkt het een bruine steen of een haarbal, en pas als je goed kijkt, worden er meer details duidelijk.
‘Het is niet echt herkenbaar – tot je de pootjes en klauwtjes ziet, het staartje en dan de oren,’ zegt paleontoloog Grant Zazula tegen CBC.
Hij wilde meer weten over het harige dier omdat het binnenkort in een museum te zien zal zijn. Daartoe bracht hij het naar dierenarts Jess Heath in Whitehorse, die een röntgenscan maakte van het kleine bolletje.
Stevige botstructuur
Heath was er bepaald niet zeker van dat de röntgenfoto’s iets bijzonders aan het licht zouden brengen, want de botten van gemummificeerde dieren kunnen in de loop der tijd calcium verliezen, waardoor ze minder goed te zien zijn op de foto’s.
Maar dat was hier wel anders.
Op de foto’s zag de dierenarts de stevige botstructuur van een zeer goed geconserveerde jonge arctische eekhoorn, die waarschijnlijk in zijn winterslaap is gestorven. De doodsoorzaak bleek echter niet uit de foto’s.
Bekijk de röntgenfoto hier:
De grondeekhoorn komt uit het gebied Tr’ondëk Hwëch’in, waar oorspronkelijke bewoners leven, en is van dezelfde soort die ook nu nog in Yukon voorkomt.
De knaagdieren graven holen in de grond en houden wel acht maanden per jaar winterslaap als aanpassing aan het harde klimaat. Veel holen uit de ijstijd zijn bewaard gebleven, en er worden regelmatig grondeekhoorns gevonden. Een gaaf exemplaar is echter zeldzamer, aldus Grant Zazula.
Volgens hem zijn prehistorische eekhoorns bijzonder interessant om te bestuderen, omdat zij de ijstijd hebben overleefd.
‘Dieren die we hier nu nog hebben kunnen tegen een stootje, want ze hebben zich in het verleden aan tal van veranderingen weten aan te passen. Dit is dus belangrijke kennis als we willen weten hoe toekomstige klimaatveranderingen deze dieren zullen beïnvloeden,’ zegt Zazula aan CBC.