Een lichte blos, een veelzeggende blik of een grappige opmerking in precies de juiste situatie.
Al kan het moeilijk zijn om te zien of iemand in je geïnteresseerd is, wij mensen kunnen allerlei kleine, onuitgesproken signalen naar elkaar sturen in de hoop dat de boodschap overkomt.
Maar dat geldt niet voor giraffen. Die hebben geen vast paarseizoen, geen duidelijke paringsroep en geen loopsheid die op seksuele bereidheid tussen de seksen duidt.
Daarom moeten de mannetjesgiraffen op de Afrikaanse savanne op andere manieren zien uit te vogelen of de vrouwtjes klaar zijn om te paren. En onderzoekers van de universiteit van Californië Davis hebben nu een zeldzaam inzicht gekregen in de paring. Hun onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Animals.
Door giraffen langs de waterpoelen van het Etosha National Park in Namibië te volgen, zagen de onderzoekers hoe ’s werelds langste zoogdier zijn nek inzet in de aanloop naar de paring.
Net als paarden, katten, geiten en antilopen snuffelen mannetjesgiraffen aan de urine van een vrouwtje om te bepalen of ze klaar is om te paren. De meeste andere dieren snuiven aan de urine op de grond, maar giraffen zijn daar niet op gebouwd.
‘Ze nemen niet het risico zich helemaal naar de grond te buigen vanwege de extreme ontwikkeling van hun kop en nek,’ zegt Lynette Hart, onderzoeksleider van de studie in een persbericht.
Langste nek ter wereld heeft slechts zeven nekwervels
De meeste zoogdieren, van muizen tot walvissen, hebben zeven nekwervels. Er zijn enkele uitzonderingen op deze regel: Lamantijnen, de familie van zoogdieren waartoe ook zeekoeien behoren, hebben zes nekwervels, de drievingerige luiaard heeft er negen, terwijl de tweevingerige luiaard zes of zeven nekwervels heeft.
Maar giraffen behoren niet tot de uitzonderingen. Ondanks een nek van 2,5 meter hebben ze slechts zeven nekwervels.
De wervels kunnen 40 centimeter lang zijn. De lange nek buigt niet zo elegant als de slurf van een olifant, maar is toch behoorlijk soepel doordat er tussen de nekwervels zeer flexibele gewrichten zitten.
Grote spieren houden de giraffennek rechtop. En dat is nog niet alles: bij de grote mannetjes, die de langste nekken hebben, zijn de spieren zo sterk dat de nek kan dienen om te vechten.
Daarom proberen de mannetjes de vrouwtjes aan het plassen te krijgen door zachtjes aan hun achterwerk en geslachtsdelen te snuffelen. Als het vrouwtje openstaat voor de uitnodiging van het mannetje, zal ze ongeveer vijf tellen gaan plassen, terwijl het mannetje zijn tong uitsteekt en de urine proeft voordat de straal op de droge savanne valt.
‘Ze moeten het vrouwtje een duwtje geven en in wezen zeggen: “Plas alsjeblieft.” En dat doet ze meestal wel. Hij heeft haar samenwerking nodig. Gebeurt dat niet, dan weet hij dat hij geen toekomst met haar heeft,’ vertelt Lynette Hart.
Het mannetje tilt dan zijn kop op, krult zijn lip en inhaleert met open mond om de geur en feromonen van het vrouwtje uit de mondholte naar een speciaal zintuig in de neusholte te laten lopen, het vomeronasaal orgaan, dat hem helpt te beoordelen of het vrouwtje klaar is om te paren of niet.
Dit wordt flemen genoemd, en het nieuwe onderzoek bevat een van de meest nauwkeurige beschrijvingen tot nu toe van de manier waarop het lange zoogdier dat doet.