Het unieke dierenleven op het Oost-Afrikaanse eiland Mauritius omvat bedreigde soorten als rusa’s (herten), vliegende vossen en karetschildpadden die zich tussen parasolwaaierpalmen en jackfruitbomen bewegen.
Tot een paar eeuwen geleden waren op het eiland ook dodo’s, rodriguesspreeuwen en papegaaibreedbekken te vinden.
In 400 jaar zijn allerlei soorten van het eiland verdwenen, waardoor ook het plantenleven op Mauritius is aangetast, ondanks pogingen om nieuwe soorten te introduceren om het ecosysteem in evenwicht te brengen.
Onderzoekers van de universiteit van Kopenhagen hebben de effecten nader bestudeerd en hun resultaten zijn gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications.
Zaadverspreiders verdwijnen
De komst van de Europeanen op Mauritius in de 17e eeuw heeft diepe littekens achtergelaten, die nu het ecosysteem van het eiland bedreigen.
Zeker een derde van de vruchten wordt niet meer verspreid op Mauritius omdat nog maar weinig dieren groot genoeg zijn om de zaden ervan door te slikken en te verspreiden.
Dieren als de dodo en de reuzenschildpad konden de zaden van fruitbomen verspreiden, maar die zijn nu uitgestorven.
De resterende inheemse soorten zijn maar half zo groot en dus te klein om grotere zaden door te kunnen slikken.
De onderzoekers onderzochten ook hoe de relatie tussen de planten en fruitetende dieren op Mauritius is veranderd.
Hoewel het aantal fruitetende soorten de afgelopen 400 jaar juist is toegenomen door nieuw geïntroduceerde soorten, verspreiden ze de zaden in veel mindere mate. Daardoor behoren Mauritiaanse planten tot de meest bedreigde ter wereld.
De uitgestorven dodo was een van de beste zaadverspreiders op Mauritius, omdat hij de grootste zaden kon eten en over het eiland verspreiden zonder ze stuk te kauwen. Wetenschappers willen de vogel weer tot leven wekken.
Dit betekent dat circa 28 procent van de vruchten en 7 procent van de zaden op het eiland te groot zijn om te passen in de bek van de fruiteters die er nog wel zijn.
Er zijn wel varkens en makaken op het eiland geïntroduceerd om het ecologisch evenwicht te herstellen, maar ook die krijgen de grootste zaden niet goed weg, en ze kunnen die dus ook niet verspreiden.
Nieuwe soorten hebben negatieve invloed
Verder blijkt dat deze soorten de zaden stukkauwen, dus als ze ze al verspreiden, dan heeft het weinig zin.
Deze twee soorten, de buulbuul en de vliegende vos, verspreiden samen 90 procent van de fruitboomzaden op het eiland Mauritius.
Makaken kauwen alle zaden die ze inslikken stuk, en varkens rond de 86 procent van de zaden die ze eten. Ratten, die ooit als verstekelingen met kolonisten meekwamen, maken zo’n 65 procent van de zaden kapot.
Volgens het artikel bestaat naar schatting nog maar 4,4 procent van de oorspronkelijke habitat van het eiland, waardoor veel planten voorgoed dreigen te verdwijnen. Momenteel wordt 57 procent van de boomsoorten op het eiland met uitsterven bedreigd.
Volgens de onderzoekers is meer dan de helft van de plantensoorten afhankelijk van de hulp van dieren om hun zaden te verspreiden.
Momenteel wordt overwogen om de seychellenreuzenschildpad naar Mauritius te halen om twee uitgestorven soorten te vervangen, en Amerikaanse wetenschappers willen de dodo nieuw leven inblazen en heruitzetten.
De onderzoekers geven echter aan dat de vliegende vos ook de nodige aandacht verdient. Deze vleermuis is de laatste soort die grote zaden over het eiland kan verspreiden.
Samen met de buulbuul, een vogel, is de vliegende vos verantwoordelijk voor de verspreiding van 90 procent van de plantenzaden op het eiland. Beide soorten worden echter bedreigd door de jacht en de vernietiging van hun habitat.