Er zijn echter aanwijzingen dat IJsland het restant van een continent is.
De tektonische platen – of de geologische korst – onder de oceanen zijn doorgaans 6-7 kilometer dik en die onder continenten 35-70 kilometer. Onder IJsland is de korst circa 40 kilometer dik – eerder continentale dan oceanische korst dus.
Geologen verklaarden dit doordat IJsland op een zogeheten geologische hotspot ligt, waar hevige vulkanische activiteit zeer snel nieuwe korst vormt.
Maar volgens Foulger houdt die theorie geen steek, want de korst is simpelweg dikker dan met die theorie te verklaren is.
Zij denkt dat IJsland het topje is van een continent van 600.000 vierkante kilometer in het noorden van de Atlantische Oceaan: het verloren continent Icelandia.
Volgens Foulger hoorde Icelandia bij het supercontinent Pangea, dat circa 175 miljoen jaar terug alle huidige continenten omvatte. Toen Amerika en Europa uit elkaar dreven, zonk de continentale korst van Icelandia en verdronk het continent. Alleen IJsland steekt nu nog boven het water uit.
De Britse onderzoekers willen de bodem onder IJsland doorzoeken op mineralen om vast te stellen of Icelandia echt heeft bestaan.
Als hun theorie klopt, is dat niet alleen interessant voor geologen. Het kan ook invloed hebben voor de rechten op onderzeese olie- en gasreserves.