Wat de ontdekkingsreizigers het meest verbaasde aan de ontdekking was het enorme, ongerepte oerbos op de bodem van het zinkgat. De expeditieleider Chen Lixin van de Chinese Academie voor Geowetenschappen wist te vertellen over bomen tot 40 meter hoog, en planten die tot de schouders van de onderzoekers reikten.
‘Het zou me niet verbazen als in deze grotten diersoorten leven die nog niet ontdekt zijn, laat staan beschreven door de wetenschap,’ aldus Lixin tegen Live Science.
De onderzoekers proberen nu in kaart te brengen welke planten en dieren zich in de diepten van het oerbos kunnen bevinden, en welk micro-ecosysteem zich daar schuil zou kunnen houden.
Zinkgaten komen veel voor in China
Reusachtige zinkgaten zijn in China heel gewoon, en het huidige zinkgat is pas de 30e vondst in de regio Guangxi. Door de geologische omstandigheden van het land kunnen deze grotten makkelijk ontstaan. In China bevindt zich zelfs ’s werelds grootste zinkgat, dat 640 meter diep, 610 meter lang en 536 meter in doorsnee is.
De enorme zinkgaten komen in China zo vaak voor dat het Mandarijn er een woord voor heeft, tiankeng: ‘hemelgraven’ of ‘hemelgaten’.
Zinkgaten ontstaan al snel in karstlandschappen, die gevormd worden doordat kalksteenrotsen oplossen in gebieden met veel regenval. Het oplossen is het gevolg van het hoge kooldioxidegehalte van regenwater, dat de barsten en spleten van de kalksteen aantast.
Naarmate er meer regenwater door de scheuren in de rots stroomt, worden tunnels en holtes groter. Na verloop van tijd worden deze holtes zo groot dat het plafond instort, waardoor er kuilen in de bergwand ontstaan – de reusachtige zinkgaten.
Wat het pas gevonden zinkgat uniek maakt is dat hij diep is, maar toch zo perfect gevormd dat heel veel licht en water hun weg naar de bodem van het gat kunnen vinden, waar reusachtige bomen en planten kunnen groeien en leven bieden aan verschillende diersoorten.
De formaties van zinkgaten, gesteentezuilen en natuurlijke bruggen in de regio Guangxi zijn zo uniek dat ze op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO zijn geplaatst en dus beschermd zijn.
