Waarom eten we geen gras?
Veel dieren leven bijna uitsluitend van groen gras, dus waarom staat het niet ook op het menu van de mens?
Al is gras niet giftig en kun je het gerust eten, het is voor mensen geen optimaal voedsel. Ons lichaam haalt niet veel voeding uit de groene sprieten.
Gras bestaat voornamelijk uit complexe vezels zoals cellulose, hemicellulose en lignine, die samen circa 85 procent van het drooggewicht uitmaken. De vezels zitten in de wanden van plantencellen en helpen om ze stijf en stabiel te maken, waardoor micro-organismen er niet in kunnen.
Door die stijfheid zijn de vezels heel moeilijk af te breken, en je maag en darmen hebben daar ook niet de enzymen voor.
Herkauwers zoals koeien daarentegen hebben een speciaal spijsverteringssysteem met vier magen en een groot aantal bacteriën om de complexe vezels af te breken en er energie uit te halen.
Groenten en fruit bevatten ook cellulose, hemicellulose en lignine, maar veel minder. Zo bevatten rijpe bananen slechts 0,03 procent lignine, 0,28 procent cellulose en 0,96 procent hemicellulose.
Gras slijpt tanden af
Niet alleen is gras moeilijk af te breken, maar het is ook hard voor de tanden en kiezen. Je moet er flink op kauwen, en gras bevat relatief veel siliciumdioxide – een mineraal dat een schurende werking heeft.
Om deze dagelijkse slijtageslag te compenseren hebben herkauwers een mechanisme ontwikkeld waarbij het gebit groeit naarmate het slijt.