Twee Harvard-psychiaters die al 45 jaar getrouwd zijn: Dit is hét geheim van een lange relatie

Eén eigenschap is in het bijzonder cruciaal voor het succes van een langdurige romantische relatie, volgens twee psychiaters van Harvard.

Het is eigenlijk zo duidelijk dat een kind van zes het nog meteen zou zien.

Dat zegt Jacqueline Olds, docent psychiatrie aan de Harvard Medical School, over het verschil zien tussen twee mensen in een gezonde relatie en twee mensen in een ongezonde relatie. En zij weet waar ze het over heeft.

Al 45 jaar stellen zij en haar man Richard Schwartz, die ook psychiatrie doceert aan de Harvard Medical School, hun kliniek en hun oren open voor talloze stellen, die één ding gemeen hebben:

Ze zijn tergend langzaam of met een plotselinge schok in een crisis beland waar ze hulp bij nodig hebben.

De gesprekken maakten het stel nieuwsgierig naar de anatomie, fases en wetenschap achter langdurige romantische relaties – zo’n relatie waarbij je uiteindelijk 10.000 dagen of 40 jaar met dezelfde persoon doorbrengt. Het ene decennium na het andere.

Volgens het echtpaar richten de meeste boeken en studies over dit onderwerp zich op het hartstochtelijke begin in plaats van op de lange termijn, en dat leidt tot meerdere misverstanden.

Lees hier hun advies over wat je wel en juist niet moet doen.

Wat is het belangrijkste om te weten over langdurige liefdesrelaties?

Richard: Veel mensen groeien op zonder voorbeeld van hoe een goed huwelijk of een goede relatie er van dichtbij uitziet. Daardoor ontwikkelen ze hun eigen beeld, dat niet altijd even realistisch is. Dat betekent dat ze in paniek raken en een relatie misschien zelfs verbreken omdat die niet is wat ze ervan hadden verwacht.

Het allerbelangrijkste inzicht – en veel mensen weten dit niet – is dat een relatie getijden kent, een beweging van eb en vloed. Soms ben je dichter bij elkaar en soms verder bij elkaar vandaan. En die bewegingen volgen een natuurlijk ritme in de loop van een mensenleven.

Thema: Gezond leven volgens de wetenschap

Het is heel normaal dat je partner en jij in bepaalde perioden wat uit elkaar drijven en gericht zijn op andere dingen en andere mensen. Daar moet je natuurlijk wel wat mee, maar je hoeft niet in paniek te raken. Die bewegingen kunnen juist ook goed zijn, want vrijwel niemand wil verliefd worden om zijn partner de rest van zijn leven zwijmelend aan te staren.

Hoe moet je er dan mee omgaan?

Jacqueline:
In elke relatie moet er minstens één persoon zijn, en liefst twee, die wat wij noemen een ‘afstandsalarm’ heeft. Dat betekent dat er minstens één persoon is die het signaleert als de afstand te groot is en dan aangeeft dat jullie er meer tijd en energie in moeten steken om de band weer aan te halen. Je kunt de afstand niet steeds groter laten worden en ervan uitgaan dat het wel goed komt omdat je van elkaar houdt.

Jacqueline Olds & Richard Schwartz
© John Soares

Over de experts ...

Als het afstandsalarm bij jou afgaat, kun je een uitje plannen voor jullie tweeën, met je partner gaan wandelen of zelfs ruzie gaan maken. Het belangrijkste is dat je de aandacht van de ander trekt en tijd maakt om contact te maken en weer hecht te worden. In het beste geval maak je minstens eens per week tijd om met elkaar in verbinding te komen.

Ziekte in de naaste familie, jonge kinderen die veel tijd en aandacht vergen en een nieuwe baan die energie slurpt, zijn vaak dingen die afstand kunnen creëren in een relatie.

Baby ligt boven op man
© Shutterstock

Chemie bepaalt de vorm van de liefde

Wat is jullie beste tip voor mensen die graag een langdurige liefdesrelatie willen?

Jacqueline:
Als je jaren met iemand samen bent, denk je al snel dat je alles over de ander weet. Maar het is belangrijk om nieuwsgierig te blijven naar je partner – dat is sowieso een van de belangrijkste kwaliteiten in het leven.

Richard: In een van onze favoriete onderzoeken werden stellen geïnterviewd nadat ze een discussie of ruzie hadden gehad, die overigens was gefilmd. De deelnemers werden ieder apart genomen en kregen de vraag wat hun partner volgens hen dacht en voelde tijdens de discussie.

Hoe langer de stellen bij elkaar waren, hoe vaker ze het mis hadden. Het beste wat je kunt doen, is dat gevaar onderkennen en proberen nieuwsgierig te blijven.

Jacqueline: Soms praat ik met jonge mensen die gaan trouwen en die vertellen dat ze doodsbenauwd worden van het idee om 50 jaar met dezelfde persoon samen te zijn. Maar je blijft niet 50 jaar samen met dezelfde persoon, en je partner ook niet.

Je bent één persoon als je bijvoorbeeld kinderen krijgt, en een andere persoon tussen je 40e en 50e. Er is geen statistiek voor.