Droog, pluizig en klittend haar waar je bijna niet doorheen komt.
Veel ouders kennen de frustratie van wild kinderhaar dat in een mum van tijd in de war raakt en gaat klitten.
Maar bij sommige mensen is de situatie zo ernstig dat je kunt spreken van een regelrechte stoornis, waarbij het haar eenvoudigweg niet te redden en ontembaar is.
De aandoening heet het onkambaar-haarsyndroom (uncombable hair syndrome, UHS), en nu hebben onderzoekers van de universiteit van Bradford ontdekt wat de oorzaak kan zijn.
Eén gen maakt het verschil
UHS treft meestal kinderen met blond haar tussen drie maanden en 12 jaar oud en verdwijnt vaak geheel of gedeeltelijk als de kinderen opgroeien.
En hoewel de aandoening al sinds de jaren 1980 wordt bestudeerd, waren er nog geen grote, wereldwijde studies gedaan naar het verschijnsel.
Kinderen met het onkambaar-haarsyndroom hebben vaak blond, wild haar dat niet plat wil gaan liggen.
In de nieuwe studie keken onderzoekers naar 107 niet-verwante kinderen uit de hele wereld bij wie het vermoeden van UHS bestond.
76 kinderen bleken een mutatie te hebben in het gen PAD13. Dit brengt de aanmaak van het eiwit trichohyaline op gang, dat samen met keratine betrokken is bij de vorming van haarvezels.
De onderzoekers zagen ook dat beide ouders drager moeten zijn van het gemuteerde gen, voordat het wordt doorgegeven aan het kind. Ze hoeven de aandoening niet zelf te hebben.
De ontdekking helpt ons de vele mechanismen van normale haargroei te begrijpen, en hoe verschillende eiwitten de vorm van ons haar dicteren.
De onderzoekers hopen verder dat de ontdekking het gemakkelijker maakt om het zeldzame haarsyndroom te diagnosticeren met behulp van genetische tests.