Wetenschappelijk is er geen bewijs dat schrikken helpt tegen de hik. Er is echter veel anekdotisch bewijs dat het werkt, en er zijn ook fysiologische argumenten dat het effect kan hebben.
De hik is een snelle en onwillekeurige samentrekking van het middenrif. Die samentrekking wordt in gang gezet door het autonome zenuwstelsel – het deel van het zenuwstelsel dat je niet bestuurt.
Tegelijkertijd sluit een reflex de stemspleet, het weefsel rond de stembanden boven in de luchtpijp.
Als je hikt, dan stik je niet
1. Grote spier haalt adem
Het middenrif is een grote spier die onder de longen ligt. Bij een normale ademhaling ademen we uit als het ontspant en zuigen we lucht in onze longen als het zich samentrekt.
2. Hik is een spierkramp
Een hik veroorzaakt een krampende samentrekking van het middenrif. Tegelijkertijd sluit de zogeheten stemspleet boven in de luchtpijp zich. Daardoor kan er geen lucht in de longen komen.
3. Onderdruk maakt keel leeg
Door de samentrekking ontstaat er een negatieve druk in de hele buikholte en dus ook in de maag. Als voedsel tussen de monding van de luchtpijp en de slokdarm vastzit, schiet het de maag in.
Als je schrikt, wordt je ademhalingsreflex verstoord. Omdat je daarbij de spieren van je middenrif gebruikt, kan de hik hierdoor stoppen.
Dit effect lijkt ook opgewekt te kunnen worden door een nieuw rietje, dat in 2021 met 92 procent succes getest werd op 249 hikkende mensen.
Bij het rietje moet de vloeistof door een klepje onderin, waardoor je extra hard moet zuigen. Dit zorgt ervoor dat het middenrif zich samentrekt en het activeert ook twee stellen zenuwen die bij de hik betrokken zijn.
Seks werkt misschien nog beter
Als je zo’n rietje niet bij de hand hebt, volg dan een advies waar Israëlische wetenschappers in 2000 mee kwamen.
Ze concludeerden dat een orgasme het zenuwstelsel stimuleert op een manier die lijkt op de schrikreactie – die de hik verhelpt.