Het idee dat je artritis kunt krijgen als je je vingers knakt is een hardnekkige mythe – zonder wetenschappelijke basis.
In een studie uit 2011 vergeleek de Amerikaanse arts Kevin D. deWeber röntgenfoto’s van de handen van 215 ouderen die jarenlang vaak hun vingers hadden laten knakken of dat juist nooit hadden gedaan.
Uit zijn onderzoek bleek geen bewijs dat het slecht is om je vingers te knakken.
Een minder wetenschappelijk onderzoek werd uitgevoerd door de Amerikaanse arts Donald Unger, die 60 jaar lang elke dag zijn vingers aan zijn linkerhand liet knakken, maar die aan zijn rechterhand niet.
Ook hier was er geen bewijs dat de gewoonte leidde tot artritis of andere kwalen.
De noeste studie leverde hem wel de grappige Ig Nobelprijs voor Geneeskunde op.
Bellen creëren het geluid
Het geluid van knakkende vingers ontstaat als de vingers op de een of andere manier te ver worden uitgerekt.
Je kunt er met je andere hand druk op uitoefenen of je vingers rekken door ze in elkaar te strengelen.
Zo trek je je vingerkootjes iets uit elkaar, waardoor een tijdelijke holte ontstaat waar geen gewrichtsvloeistof in zit.
Luchtmoleculen (stikstof en kooldioxide) stromen daardoor snel in de holte.
Als je je vingerkootjes uit elkaar trekt, ontstaat er een holte (gele pijl) waar luchtbellen in stromen en het geknak produceren.
Hier vormen ze een holte met belletjes.
Lange tijd dachten we dat het knakgeluid werd veroorzaakt door het knappen van de bellen.
Maar in 2015 dachten onderzoekers te kunnen bewijzen dat juist de vorming van de bellen het geluid veroorzaakt.
Circa 20 minuten nadat de gassen zijn vrijgekomen, zijn ze weer opgenomen in de synoviale vloeistof.
Dit betekent dat de vinger weer klaar is om geknakt te worden.