Je winden zijn brandgevaarlijk: darmbacteriën produceren allerlei brandbare gassen, vooral waterstof en methaan.
Stinkende winden zijn meestal zeer licht ontvlambaar. Ze bevatten waterstofsulfide, dat niet alleen naar rotte eieren stinkt, maar ook erg brandbaar is.
Hoeveel gassen een wind bevat, wisselt sterk. Het is afhankelijk van wat je gegeten hebt en de hoeveelheid en het type darmbacteriën. Niet alle winden zijn dan ook even ontvlambaar.
Waterstof is het brandbaarste darmgas. Zelfs in zeer lage concentraties tot 4 procent kun je het in brand steken.
Waterstofwinden branden blauw
1. Gas ontsnapt aan de endeldarm
Bacteriën in de darmen vormen brandbare gassen, zoals waterstof, waterstofsulfide en methaan. Een wind kan 63 procent waterstof bevatten, het brandbaarste gas dat de darmen kunnen produceren.
2. Hitte brengt reactie op gang
Als de waterstof zich mengt met zuurstof uit de lucht en verhit wordt door een vlam, komt er een verbrandingsreactie op gang: waterstof en zuurstof reageren met elkaar. Hierbij komen water, licht en warmte vrij.
3. Een blauwe vlam ontstaat
Hoe meer waterstof er in de wind zit, hoe blauwer de vlam wordt. Die kleur is een teken van volledige verbranding, terwijl roodgele vlammen van bijvoorbeeld kaarsen deeltjes als roet bevatten.
Darmbacteriën produceren veel waterstof als ze vezels van bijvoorbeeld bonen afbreken. Afhankelijk van de hoeveelheid vezels die je eet, kunnen winden tussen de 8 en de 63 procent waterstof bevatten. Gemiddeld vormen waterstof, methaan en koolstofdioxide samen 75 procent van een wind.
Vlam gaat snel uit
Als je een wind laat, vermengen de darmgassen zich met zuurstof uit de lucht: een brandbare cocktail.
De vlam blijft echter niet lang in stand, want waterstof brandt zeer snel, en een wind bevat gemiddeld maar 100 ml.
Het lijkt misschien een grappig experiment, maar het is niet aan te raden om een wind aan te steken. De steekvlam kan ernstige brandwonden aan de anus veroorzaken.