Dat een stevige wandeling gezond is voor het lichaam, zal je nauwelijks verrassen.
Door de geschiedenis heen heeft wandelen ook gediend als een meditatieve oefening voor de geest. De Griekse filosoof Aristoteles noemde zijn academie zelfs ‘De Peripatetische School’ (naar het Griekse peripatein, rondwandelen), omdat de diepste gedachten vaak kwamen tijdens een wandeling door Athene.
En nu blijkt uit nieuw onderzoek dat wandelen niet alleen inspireert tot reflectie.
Regelmatig wandelen houdt de hersenen scherp en helpt beschadigde cellen te herstellen.
Hersenen verwelken zonder beweging
Elke vorm van beweging is beter voor de hersenen dan geen beweging, blijkt uit onderzoek. Verrassender is dat wandelen de grijze cellen beter in conditie houdt dan actievere lichaamsbeweging, zoals dansen.
Aan de studie namen bijna 250 mensen van 60 jaar en ouder deel. Ze zaten vrij veel stil, maar daar brachten de onderzoekers snel verandering in.
Een derde moest drie keer per week 40 minuten stevig wandelen, een derde oefende drie keer per week danschoreografieën, en de laatste groep was een controlegroep die alleen maar rek- en balansoefeningen opkreeg.
Zowel voor als na de proef van zes maanden werden de deelnemers getest op fitheid en geheugen, en een geavanceerde hersenscanner controleerde de gezondheid en capaciteit van hun zogeheten witte stof.
Na de zes maanden was de wandelgroep het meest vooruitgegaan op de geheugentest, en hun witte hersenstof had veel nieuwe cellen aangemaakt.
De zenuwbanen in de hersenen waren groter geworden en eventuele schade aan de cellen was verminderd – en in sommige gevallen zelfs helemaal verdwenen.
De onderzoekers gebruikten een geavanceerde MRI-scanner om de witte stof van de proefpersonen te vergelijken voor en na zes maanden regelmatige lichaamsbeweging.
Het geheugen en de witte hersenstof van de dansers waren ook verbeterd na de wekelijkse activiteiten, maar niet zo sterk als bij de wandelaars.
De controlegroep, die veel stil was blijven zitten, was daarentegen op alle parameters achteruitgegaan.
Gebrek aan witte stof veroorzaakt dementie
Witte stof verwijst naar de vetlaag rond de meeste zenuwbanen in de hersenen. Het vet beschermt de zenuwen en helpt ze elektrische signalen tussen de hersencentra te sturen.
Met de jaren produceren de hersenen minder vetcellen om de witte stof te onderhouden, waardoor de hersenen trager worden en het geheugen achteruitgaat.
De nieuwe studie toont echter aan dat de hersenen nieuwe cellen voor witte stof kunnen aanmaken als het lichaam in beweging wordt gehouden – vooral door stevig te wandelen.
Boodschapper en beschermer van de hersenen
De witte stof van de hersenen ligt als een beschermende vetlaag rond het netwerk van zenuwdraden in de hersenen. Op de foto ziet de stof er lichtbruin uit, maar in dwarsdoorsneden van verse hersenen is hij wit.
De witte stof helpt zenuwcellen elektrische signalen tussen hersencentra te sturen. Dit is een scan van de impulsen die door de zenuwbanen in het witte vetweefsel lopen.
Dit is geweldig nieuws voor iedereen, maar het kan vooral belangrijk zijn in de strijd tegen hersenziekten als dementie en alzheimer.
Wetenschappers vermoeden dat een gebrek aan nieuwe cellen en beschadiging van de witte stof de hoofdoorzaken zijn van deze ziekten, die vooral ouderen treffen.