Mysterieuze hybride cel onthoudt gezichten
In 2017 ontdekten onderzoekers van de Rockefeller University in de VS een nog onbekend type cel in de hersenen. Neurobiologen vroegen zich al jaren af of er een speciale hersencel zou zijn die herinneringen vastlegt, bijvoorbeeld aan mensen die we kennen.
De theorie kreeg de naam ‘grootmoederneuron’, omdat het gaat om een cel met maar één doel, bijvoorbeeld het gezicht van je oma onthouden.
In de temporale pool – het voorste deel van de temporale kwab, die onder meer een rol speelt bij het geheugen en de verwerking van geuren, geluiden en visuele indrukken – ontdekten de onderzoekers een hybride cel, die overlapt tussen het geheugen en de zintuigen.
De onderzoekers bestudeerden de hersenactiviteit in de temporale pool bij twee makaken, terwijl deze dieren op een computer gezichten zagen van apen die ze wel of niet kenden.
De hybride cellen waren drie keer zo actief als de apen het gezicht van een naaste bekende of familielid herkenden. Over de pas ontdekte hybride cellen zeggen de onderzoekers: ‘Dichter bij een grootmoedercel is de wetenschap tot dusver niet gekomen.’
Ze benadrukken echter dat er sprake is van een ‘grootmoedercluster in de hersenen’, waarin talloze hybride cellen samenwerken om gezichten te onthouden. Het is dus niet zo dat één cel in zijn eentje de grote verantwoordelijkheid heeft om je oma te herkennen.
Gezichtsherkenning is ander geheugen
Een van de eerste onderzoeken naar superherkenners werd in 2009 uitgevoerd door Harvard University. Hierbij werd aangetoond dat het verschijnsel daadwerkelijk bestaat.
De proefpersonen ervoeren het allemaal als een probleem dat ze heel vaak mensen herkenden die zelf geen idee hadden met wie ze te maken hadden.
De studie concludeerde ook dat mensen die extreem goed zijn in geheugenspellen – zoals het bekende Memory – niet per se superherkenners zijn. Er is dus sprake van twee soorten geheugen.
