Een slechte verbinding, een beeld dat blijft stilstaan en blikkerig geluid. De COVID-19-pandemie dwingt mensen wereldwijd tot nieuwe communicatiemethoden en dat betekent voor velen dat videovergaderingen bij het dagelijks leven zijn gaan horen
Misschien ben jij zo iemand die videovergaderen vermoeiend vindt, en daar is een goede verklaring voor. Je hersenen hebben het er moeilijk mee als een heleboel gezichten je elk vanuit hun eigen vierkantje op het scherm aankijken.
1: Je mist de lichaamstaal
Onze communicatie zit vol kleine, niet-talige codes die continu door je hersenen worden ontcijferd: handgebaren, snel inademen om aan te geven dat je iets wilt zeggen, veranderingen in toonhoogte, gezichtsuitdrukkingen en lichaamshoudingen.
Als je live contact met iemand hebt, vangen je hersenen die kleine tekenen automatisch op terwijl ze luisteren naar dat wat er wordt gezegd. En bij een telefoongesprek kun je je op één stem concentreren terwijl je zelfs rondloopt en zo tegelijkertijd je creativiteit verhoogt.
Maar een videovergadering, waarbij je je vaak ook nog eens tot een heleboel gezichten tegelijk moet verhouden, vergt veel meer energie van de hersenen. Dat zegt Gianpiero Petriglieri, die bij de Insead Business School onderzoek doet naar de werkomgeving, tegen BBC. Je hersenen weten simpelweg niet waarop ze zich moeten richten of hoe ze de kleine tekens moeten opsporen.