Een slechte verbinding, een beeld dat blijft stilstaan en blikkerig geluid. De COVID-19-pandemie dwingt mensen wereldwijd tot nieuwe communicatiemethoden en dat betekent voor velen dat videovergaderingen bij het dagelijks leven zijn gaan horen
Misschien ben jij zo iemand die videovergaderen vermoeiend vindt, en daar is een goede verklaring voor. Je hersenen hebben het er moeilijk mee als een heleboel gezichten je elk vanuit hun eigen vierkantje op het scherm aankijken.
1: Je mist de lichaamstaal
Onze communicatie zit vol kleine, niet-talige codes die continu door je hersenen worden ontcijferd: handgebaren, snel inademen om aan te geven dat je iets wilt zeggen, veranderingen in toonhoogte, gezichtsuitdrukkingen en lichaamshoudingen.
Als je live contact met iemand hebt, vangen je hersenen die kleine tekenen automatisch op terwijl ze luisteren naar dat wat er wordt gezegd. En bij een telefoongesprek kun je je op één stem concentreren terwijl je zelfs rondloopt en zo tegelijkertijd je creativiteit verhoogt.
Maar een videovergadering, waarbij je je vaak ook nog eens tot een heleboel gezichten tegelijk moet verhouden, vergt veel meer energie van de hersenen. Dat zegt Gianpiero Petriglieri, die bij de Insead Business School onderzoek doet naar de werkomgeving, tegen BBC. Je hersenen weten simpelweg niet waarop ze zich moeten richten of hoe ze de kleine tekens moeten opsporen.
Je spieren spiegelen gezichtsuitdrukkingen
Je gezicht spiegelt de blijdschap en woede van anderen
Als je iemand ziet die boos is, ontstaat er activiteit in de musculus corrugator supercilii, de spier die je wenkbrauwen omlaag trekt.
Je gezicht spiegelt de blijdschap en woede van anderen
Zie je iemand die blij is, dan wordt de musculus zygomaticus major geactiveerd, die betrokken is bij het optrekken van de mondhoeken.
2: Vertraagde reacties maken je ongemakkelijk
Ben je er nog? Tijdens een videovergadering komen de reactie van je collega’s vaak wat langzamer door dan in het echte leven.
En kleine vertragingen kunnen je al ongemakkelijk maken en je indruk van de overige deelnemers aan de vergadering beïnvloeden. Dat blijkt uit een onderzoek uit 2014 van Duitse wetenschappers van de Bergische Universität Wuppertal.
De conclusie was dat de proefpersonen tijdens een telefoon- of videogesprek de andere deelnemers al bij een vertraging van 1,2 seconden als afwezig en minder vriendelijk ervoeren.
3: Je wordt er gestrest van om je eigen gezicht te zien
Je eigen gezicht zien terwijl je praat, kan een stressfactor zijn. Ten eerste herinnert de webcamera je er volgens onderzoekers voortdurend aan dat je bekeken wordt en daarmee ook dat je moet presteren.
Ten tweede kan het zien van je eigen gezichtsuitdrukkingen je stressniveau verhogen. Dat blijk uit een in 2020 gepubliceerd Italiaans onderzoek.
De wetenschappers ontdekten dat negatieve gevoelens als boosheid en afschuw werden versterkt als de proefpersonen tegelijkertijd hun eigen gezicht zagen. Dat was niet het geval als ze dezelfde gezichtsuitdrukkingen zagen bij andere mensen.
Gezichten blijven haken in je hersenen
Gezicht komt in achterhoofd terecht
Als je een gezicht ziet, sturen 100 miljoen fotoreceptoren in je oog het beeld naar het gezichtscentrum achter in je hersenen.
Hersencentrum zoekt naar ogen en mond
De Occipital Face Area in de occipitale kwab zoekt in de visuele indruk naar ogen, neus en mond en bepaalt of het een gezicht is.
Zenuwcellen maken gedetailleerde kaart
In een gebied onder in de temporale cortex reageert elke zenuwcel op een bepaalde eigenschap in het gezicht, zoals de huidskleur of de afstand tussen de ogen. Aan de hand daarvan wordt een kaart gemaakt van elk detail van het gezicht tegenover je.
Hersenen slaan het gezicht op
De informatie wordt opgeslagen. Vooral de hippocampus en de frontale kwabben spelen hierbij een belangrijke rol.