Plat, lang, breed, krom, groot en klein.
Neuzen zijn er in alle soorten en maten, en wereldwijd is er grote variatie in de vorm van het orgaan.
Eerder onderzoek heeft aangetoond dat deze verscheidenheid onder meer te danken is aan genetica en aan aanpassingen aan temperatuur en vochtigheid.
Nu heeft een internationaal onderzoeksteam nog een andere mogelijke verklaring ontdekt voor het uiterlijk van onze neuzen, althans voor degenen onder ons die op dat gebied groot geschapen zijn.
Dit blijkt uit een artikel in het wetenschappelijk tijdschrift Communications Biology.
Zowel de grootte als de vorm van de neus worden mogelijk bepaald door genen die terug te voeren zijn tot de Neanderthalers, zo blijkt.
Specifiek gen was interessant
Het onderzoek is gebaseerd op gegevens van meer dan 6000 mensen uit Latijns-Amerika, van oorspronkelijke, Europese en Afrikaanse afkomst.
De onderzoekers vergeleken de genetische informatie van de deelnemers met foto’s van hun gezicht.
Zo konden ze de correlatie bepalen tussen de gelaatstrekken van de deelnemers en verschillende genetische markers.
De neus van een Neanderthaler vergeleken met die van een moderne mens.
De wetenschappers waren vooral nieuwsgierig naar één specifiek gen.
Dat gen geeft ons een hogere neusbrug, en het is volgens de onderzoekers afkomstig van de Neanderthalers, die zo’n 40.000 jaar geleden als soort uitstierven.
De onderzoekers denken dat het gen werd doorgegeven toen onze voorouders gemeenschap hadden met Neanderthalers, waarbij die DNA-fragmenten doorgaven die nog steeds in onze genenpoel aanwezig zijn.
De wetenschappers vermoeden dat het gen de mens mogelijk een voordeel gaf toen hij Afrika verliet en zich aanpaste aan een kouder klimaat.
‘Omdat je neus kan helpen de temperatuur en vochtigheid te reguleren van de lucht die je inademt, kunnen neuzen met een andere vorm beter geschikt zijn geweest voor de verschillende klimaten waarin onze voorouders leefden,’ zegt hoofdauteur Qing Li van de Fudan University in China tegen Technology Networks.
Het onderzoek borduurt voort op eerdere resultaten van hetzelfde team, dat in 2021 liet zien hoe DNA van de denisovamens de vorm van onze lippen heeft beïnvloed.