Daarom is het vaak lastig inburgeren in een dorp
Dorpen hebben weliswaar vers bloed nodig om niet leeg te lopen, maar nieuwkomers zijn niet altijd welkom. Onderzoekers hebben hier een goede verklaring voor.
Het kan moeilijk zijn om als nieuwkomer in een klein dorp nieuwe ideeën te introduceren, blijkt uit een Australische studie.
Je weet vast wel hoe het voelt als je niet mee mag doen met een spelletje. Een soortgelijk gevoel speelt bij sommige nieuwkomers als ze in een dorpje op het platteland gaan wonen.
Uit een [Australisch] onderzoek,(https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/10371656.2022.2061723) blijkt inderdaad dat nieuwkomers vaak moeite hebben met inburgeren in dorpen.
Een van de gevolgen is dat het moeilijker wordt om veranderingen in de samenleving door te voeren.
‘De trend is duidelijk, al zitten veel dorpen juist te springen om meer inwoners,’ schrijft Saleena Ham van de University of Southern Quensland in The Conversation.
Sociale status
Op basis van interviews met inwoners en nieuwkomers in twee dorpen van minder dan 2000 mensen in de Australische staat Queensland stelde Saleena Ham onder andere vast dat de reeds gevestigde inwoners vaak een hogere sociale status hebben.
Zo hebben ze vaak meer invloed als er beslissingen worden genomen in de dorpsgemeenschap.
‘Als nieuwkomers merken dat hun ideeën of ervaringen worden genegeerd, komt dat vaak doordat de plaatselijke bevolking de dingen wil houden zoals ze zijn,’ schrijft Ham.
En daar is een heel bijzondere reden voor.
Waarom deze vijandigheid?
Het lijkt misschien onlogisch dat kleinere gemeenschappen, die arbeidskrachten en nieuwe generaties nodig hebben om hun voortbestaan te garanderen, nieuwkomers niet altijd met open armen ontvangen.
Een deel van de verklaring is volgens Ham dat dorpelingen zich vaak nauw verbonden voelen met de lokale omgeving en het daarom persoonlijk kunnen opvatten als er nieuwe mensen komen die dingen op een andere manier doen.
‘Voor sommigen kan dit voelen als een aanval op hun waarden, geschiedenis, status en privileges, en dus beginnen ze hun unieke gemeenschap te verdedigen tegen de nieuwkomers,’ schrijft Ham.
Het lijkt er niet op dat potentiële nieuwkomers in de toekomst makkelijker zullen inburgeren in plattelandsgemeenschappen, maar met inschikkelijkheid en wederzijds begrip kunnen ze een heel eind komen.
‘Als je weer eens iets hoort over een kleine plattelandsgemeenschap die niet goed omgaat met nieuwkomers, bedenk dan dat mensen misschien alleen maar de eigen unieke status proberen te beschermen,’ besluit Ham.