Daarom hebben mensen met sociale angst moeite om vrienden te maken
Mensen met sociale angst vertonen specifiek gedrag dat hun kansen om met anderen te ‘klikken’ belemmert.
De proefpersonen met sociale angst beschouwden zichzelf als minder oprecht dan degenen die niet kampten met sociale fobieën.
Voor mensen met sociale angst is het niet makkelijk om in één ruimte met anderen te zijn. Ze ‘zwemmen langs de rand van het zwembad’ omdat ze een overdreven of onredelijke angst hebben om het mikpunt van kritiek te worden.
Dit kan gevoelens van vernedering, ontoereikendheid en isolement opleveren. De angst zorgt ervoor dat deze mensen zich op een bepaalde manier gedragen, wat volgens een nieuw Canadees onderzoek het probleem verergert.
Oogcontact vermijden
Mensen met sociale angst hebben de neiging om zogeheten veiligheidszoekend gedrag te vertonen, omdat ze denken dat dit hen zal beschermen tegen negatieve reacties van de buitenwereld. Een voorbeeld is minder praten om geen aandacht te trekken. Ze doen ook aan vermijdingsgedrag, waarbij ze niet praten met anderen of oogcontact vermijden.
Verder kunnen ze hun kleding zo kiezen dat ze zo min mogelijk manier opvallen. Helaas zien anderen hen juist door dit vermijdingsgedrag als minder sympathiek en minder oprecht, en in feite maakt dit het probleem veel erger.
Mensen met en zonder sociale angst vergeleken
Om dit verschijnsel te onderzoeken, selecteerden de Canadese wetenschappers, onder wie promovendus Grishma Dabas van de McMaster University in Ontario, in totaal 69 deelnemers, van wie er 40 niet kampten met sociale angst, maar een cursus psychologie volgden aan een grote Canadese universiteit. De andere 29 hadden de diagnose sociale angst en waren in behandeling voor dit probleem.
Als eerste vulden alle deelnemers vragenlijsten in, waarin ze informatie gaven over eventuele sociale fobieën, veiligheidszoekend gedrag en andere relevante zaken. Vervolgens moesten ze individueel een ontmoeting hebben met iemand die zich voordeed als een van de andere proefpersonen, maar die in werkelijkheid een soort acteur was die een dialoog aan moest gaan met de proefpersoon.
Minder authenticiteit en sympathie
Na afloop moesten zowel de acteur als de proefpersoon beoordelen hoe de ontmoeting was verlopen. Dit gebeurde ook door middel van vragenlijsten, waarbij de partijen beoordeelden hoe ze vonden dat de sociale interactie was verlopen.
Het bleek dat deelnemers met sociale angst door de acteur als veel minder sympathiek en oprecht werden gezien dan degenen die geen sociale angst hadden. Daarnaast hadden proefpersonen met sociale angst de neiging zichzelf als beduidend minder oprecht te beoordelen dan proefpersonen die geen sociale angst hadden.