Opvangen van CO2 goedkoper door nieuw materiaal

CO2-opslag kan een centraal onderdeel worden van de energietransitie, maar de huidige techniek is nog te duur voor gebruik op grote schaal. Wetenschappers van de Newcastle University hebben nu echter een membraan ontwikkeld dat goedkoper en wellicht net zo effectief is.

CO2-uitstoot is de voornaamste oorzaak van de huidige klimaatveranderingen en temperatuurstijgingen op aarde. Hoe we het ook wenden of keren, de uitstoot van CO2 moet worden teruggedrongen.

Het draait echter niet alleen om minder vliegen, minder rijden of minder vlees eten. Een van de meest effectieve middelen in de energietransitie is het opvangen en opslaan van CO2 – in het Engels Carbon Capture and Storage of CCS – waarbij CO2 uit de industriële uitstoot wordt gefilterd en in de bodem wordt opgeslagen als gas of vloeistof.

Kijk hier hoe CO2-opslag werkt:

Deze techniek wordt steeds relevanter, want de uitstoot door de industrie en transport blijft stijgen. Ondanks de enorme progressie die is geboekt op het gebied van elektrisch rijden en duurzame energie, draait de wereld nog voornamelijk op fossiele brandstoffen.

Zilver groeit uit zichzelf

Het probleem is dat producenten dure investeringen moeten doen in hun huidige fabrieken om iets aan de uitstoot te doen.

Nu hebben wetenschappers van de Newcastle University echter een nieuw materiaal ontwikkeld dat de prijs van het opvangen van CO2 flink kan verlagen.

Ze hebben een membraan ontwikkeld dat als een soort koffiefilter werkt. Het laat onschadelijke gassen, zoals stikstof, in de atmosfeer ontsnappen, terwijl de CO2 wordt opgevangen.

Het membraan heeft namelijk een hoge mate van doordringbaarheid voor CO2, wat betekent dat CO2 zich makkelijker in het membraan beweegt dan andere stoffen.

Dit soort membranen bestond al, maar die bestonden volledig uit zilver – en dat kost nou eenmaal een hoop geld. Daarom besloten de wetenschappers om het membraan, dat bestaat uit kleine buisjes en balletjes, van aluminiumoxide te maken. Ze voegden een kleine hoeveelheid zilver toe aan de structuur en brachten deze vervolgens in contact met vuur en CO2. Hierdoor begon het zilver in het membraan te groeien.

Het membraan is dus min of meer zelfvormend en kan ter plekke worden gemaakt en in gebruik worden genomen.

Tegelijk is er minder zilver nodig, waardoor de prijs lager is zonder dat er concessies worden gedaan op het gebied van prestaties.