Het gebeurt maar eens in de 360 jaar op een bepaalde plek op aarde.
Op deze dinsdagavond was het de beurt aan een smalle strook van Argentinië en Chili, waar de inwoners konden genieten van de dans van de hemellichamen toen de maan voor de zon schoof en het zonlicht geheel blokkeerde.
Geniet van de totale zonsverduistering
De Europese Zuidelijke Sterrenwacht (SEO), die La Silla beheert, had naar aanleiding van het 50-jarige jubileum van het observatorium een exclusieve groep mensen uitgenodigd voor de zonsverduistering van hun leven in de woestijn, die volstaat met telescopen.
De telescopen bij La Silla droegen onder andere bij aan de eerste foto van een zwart gat en de ontdekking van de aardeachtige exoplaneet Proxima b.
Kijk hier mee hoe zon en maan elkaar ontmoeten aan het hemelgewelf.
Prachtig uitzicht vanuit observatorium
Het uitzicht vanaf de berg waar de telescoopkoepels van La Silla staan, is fenomenaal. La Silla bevindt zich in de droogste woestijn ter wereld, Atacama, waar het doorgaans niet of nauwelijks bewolkt is. De woestijn kan bogen op 300 wolkeloze nachten per jaar.
Camera’s werden in stelling gebracht
Er was niet veel tijd. De lenzen wachtten tot het volstrekt voorspelbare en toch onbevattelijke schouwspel zich zou ontvouwen. Tweeënhalf uur, zo lang zou de maan erover doen om voor de zon langs te trekken. De totale zonsverduistering zou echter in twee minuten voorbij zijn. En toen was het zover. 3, 2, 1...
Maan baande zich een weg
De maan kroop langs de hemel. Langzaam maar zeker. En hij probeerde de show te stelen van de zon.
Diamantring
Heel even slaagde de maan daar ook in en keerde hij dag en nacht om. De toeschouwers zagen een gloeiende, zwarte zon toen het moment van de totale zonsverduistering daar was.
Geen zonsverduistering is hetzelfde. Op deze foto zie je de ‘diamantring’. De oplichtende parel onderaan is de diamant, de rest vormt de ring.
Aan alles komt een eind
Maar na een paar seconden nam de zon het alweer over. En de bezoekers van het La Silla-observatorium prezen zich gelukkig, in de wetenschap dat er pas over 360 jaar weer een vergelijkbare zonsverduistering op deze plek zou zijn.
Totale zonsverduistering is kosmisch gelukje
Dat de enthousiaste zonsverduisteringsjagers in de Atacamawoestijn konden genieten van dit schouwspel, is een kosmisch gelukje.
Een totale zonsverduistering ontstaat als de maan tussen de aarde en de zon schuift en de zon geheel afdekt.
Dat de maan de zon kan blokkeren, komt doordat de zon zo’n 400 keer zo groot is als de maan, maar zich ook zo’n 400 keer verder van de aarde bevindt.
Dat betekent dat de zon en de maan er vanaf de aarde even groot uitzien – waardoor de maan de zon volledig kan afdekken.
