Om Vesta-asteroiden
De planetoïde Vesta heeft een diameter van maar 525 kilometer en staat op 192 miljoen kilometer afstand. Toch is hij nu zichtbaar.
Dat is alsof je een steen van 18 millimeter op 10 kilometer afstand kunt zien. Het is mogelijk doordat het oppervlak van de planetoïde bestaat uit reflecterend gesteente, waardoor hij krachtig oplicht aan de hemel.
Vanwege zijn goede zichtbaarheid is Vesta al jarenlang een dankbaar onderzoeksobject, en in 2011 ging de ruimtesonde Dawn van NASA in een baan om Vesta.
Missie naar de planetoïdengordel
In 2018 sloot de sonde Dawn zijn missie af. Als eerste ruimtevaartuig ooit was het in een baan om twee hemellichamen gegaan, namelijk de planetoïde Vesta en de dwergplaneet Ceres.
2007
Dawn wordt gelanceerd en gebruikt Mars om een zetje te krijgen richting Vesta.
2011
Dawn draait vijf maanden om Vesta en stuurt metingen naar de aarde.
2015
De sonde komt aan bij Ceres, vanwaar hij drie jaar lang gaat zenden, tot de missie voorbij is.
Tot ieders verrassing vond deze groeven in het gesteente van de planetoïde, die gevormd lijken te zijn door vloeibaar water.
Doordat Vesta geen atmosfeer heeft, zou water meteen moeten verdampen, maar wellicht kan het er onder bepaalde omstandigheden lang genoeg blijven om sporen achter te laten.
De onderzoekers denken dat Vesta een ondergrondse laag ijs heeft, dat bij meteorietinslagen smelt en naar de oppervlakte komt. Vervolgens wordt de verdamping door stof en stukken gesteente geremd en blijft er vloeibaar water liggen.
De theorie is gebaseerd op experimenten en op analyses van fragmenten van de planetoïde, want hoewel Dawn geen monsters heeft genomen, hebben we toch veel stukjes van Vesta. Dat komt doordat ongeveer 5 procent van de meteorieten die op aarde vallen afkomstig is van Vesta.
GIDS VOOR VESTA
WAAR EN WANNEER
In de dagen rond 22 augustus wordt Vesta volop verlicht door de zon, gezien vanaf de aarde. Ga laat op de avond naar buiten – rond middernacht staat de planetoïde laag boven de zuidelijke horizon.
ZICHTBAARHEID
Vesta is helder, maar niet zo helder dat je hem met het blote oog kunt zien. Je hebt een verrekijker of eventueel een telescoop nodig om de planetoïde in het oog te krijgen.
Zoek een donkere plek uit en richt je verrekijker naar het zuiden. Dan vind je de heldere planetoïde vlak bij de horizon. Laat je verrekijker ergens op rusten voor een stabiele opname.