De ijzige Saturnusmaan Titan kan een goede plek zijn om te zoeken naar leven in ons zonnestelsel.
Het maanoppervlak barst van de koolwaterstoffen – en onder de korst zit waarschijnlijk een enorme oceaan van water. Beide zijn belangrijke voorwaarden voor het leven.
Nu stellen wetenschappers dat meteorietinslagen de twee ingrediënten kunnen hebben gemengd – en zo de ideale omstandigheden voor leven hebben gecreëerd.
Meteorieten kraakten het schild
Sinds 2012, toen de sonde Cassini Titan bezocht, weten we dat de maan een oceaan verbergt op 100 kilometer diepte.
Door een model te maken van de grootste meteorietinslag op Titan, die de 425 kilometer brede Menrva-krater heeft veroorzaakt, ontdekten onderzoekers van de Universidade Estadual de Campinas in Brazilië dat de inslag waarschijnlijk een gat sloeg naar de ondergrondse oceaan.
Drie feiten over Saturnus’ grootste maan Titan
1: Het is de enige van de 150 bekende manen die een echte atmosfeer heeft.
2: De atmosfeer bestaat vooral uit stikstof en het regent er vloeibaar methaan.
3: Het is de enige plek met vloeibaar water aan het oppervlak – afgezien van de aarde.
Meer blijft een miljoen jaar
Zo kwam er water uit de ondergrond naar boven. Door de inslag ontstond er een groot meer, dat pas na een miljoen jaar weer dichtvroor.
In een miljoen jaar kunnen zich bacteriën hebben ontwikkeld in de voedselrijke soep.
De Menrva-krater is 425 kilometer breed. Een meteoriet van 36 kilometer sloeg hier een miljard jaar geleden in, en die deed mogelijk de ondergrondse zee opborrelen.
Atoomdrone op bezoek
In 2027 vertrekt de autonome NASA-drone Dragonfly, aangedreven door een nucleaire batterij, naar Titan. Hij moet in 2036 aankomen en kan lange afstanden afleggen.
Het heeft vier propellers en kan vliegen in de methaanatmosfeer van Titan, die vier keer zo dik is als die van de aarde. Onderzoekers hopen dat de drone op zoek kan gaan naar leven in Menrva of een van de andere kraters van Titan.
