Ook in de plaats Sisimut – maar liefst 320 kilometer van Nuuk, was het felle licht van de vuurbal te zien.
Autoruit toont gloeiende meteoor
De meteoor maakte mogelijk deel uit van de zwem Boötiden, die vorige week donderdag en vrijdag zijn hoogtepunt bereikte.
De Boötiden zijn resten van de planetoïde 2003 EH1. Die vormen vallende sterren als ze de dampkring van de aarde binnengaan, en de Boötiden staan bekend om hun fel oplichtende vuurballen.
Iemand anders ving een glimp van de meteoor op in een autoruit:
Een meteoor is hetzelfde als een vallende ster, dat wil zeggen een lichtverschijnsel aan de hemel. Een meteoriet is daarentegen tastbaar: het is een steen die uit de lucht is komen vallen.
De twee verschijnselen hebben natuurlijk wel alles met elkaar te maken.
Een meteoor ontstaat als een voorwerp uit het heelal de dampkring van de aarde binnendringt. De snelheid van dergelijke objecten wordt uitgedrukt in kilometer per seconde, en alleen al vanwege de beweging dragen ze een grote hoeveelheid energie in zich.
Als een steen ut het heelal in contact komt met de lucht in de dampkring, wordt de beweging geremd door de wrijvingsweerstand. De energie wordt omgezet in hitte, waardoor de steen of een deel ervan smelt en verdampt.
De hitte en de verdampte materie blijven hangen in de baan. Op deze manier ontstaat een meteoor.
De meeste meteoren worden gevormd door deeltjes zo groot als een zandkorrel. Grotere steentjes, ter grootte van een erwt, zullen een felle lichtflits en een luide knal veroorzaken.
Meteorieten zijn de ‘overlevers’
Nog grotere stenen gaan met meer geweld gepaard, en af en toe doorstaat een deel ervan de tocht door de dampkring. Zo’n overblijfsel wordt een meteoriet genoemd.
Omdat een vallende steen strikt genomen pas na de inslag een meteoriet genoemd mag worden, wordt de steen in de lucht vaak een meteoroïde genoemd.
Als de steen flink uit de kluiten gewassen is, spreken we van een planetoïde, zoals de rotsen in een gordel tussen Mars en Jupiter.
