Op 28 februari 2021 raasde er een vuurbal over de Britse hemel, en daarna kwamen er stukken van een meteoriet op een oprijlaan bij het plaatsje Winchcombe terecht.
Onderzoekers van het Natural History Museum in Londen en de universiteit van Glasgow waren snel ter plaatse en brachten de buitenaardse steen naar het dichtstbijzijnde laboratorium.
Tot hun verrassing bevatte de meteoriet zowel watermoleculen als koolstof – de basiselementen van het leven op aarde. Hun bevindingen zijn gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances.
Een lange reis
Het museum houdt de hemel al vele jaren in de gaten. Ze legden de meteorietinslag met 16 camera’s vast, zodat de meteoriet kon worden opgehaald voordat hij werd vervuild door aards materiaal.
Hier raast de meteoor met water en koolstof op 28 februari 2021 door de Britse nachthemel.
De wetenschappers konden de baan van de meteoor berekenen door op de beelden naar de hoek en de snelheid te kijken. Zo becijferden ze dat hij 300 miljoen kilometer heeft afgelegd.
De meteoor maakte miljoenen jaren deel uit van een grotere planetoïde in een planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter, waar hij aanvankelijk maar 30 kilo woog.
Dat de ruimtesteen überhaupt de aarde heeft gehaald is een wonder, want de meeste verbranden in de atmosfeer.
De meteoor vloog toevallig met een gunstige hoek en een snelheid van 13,5 km/s door onze atmosfeer, waarna een stuk van 500 gram op aarde landde.
De meteoroïde heeft 300.000 jaar door ons zonnestelsel gereisd. Hij kan ons veel vertellen over de materialen ten tijde van het ontstaan van het zonnestelsel, 4,6 miljard jaar geleden.
Water uit de ruimte
Wetenschappers onderzochten de steen met röntgenstralen en lasers, en beschoten hem met elektronen om uit te zoeken welke elementen en mineralen hij bevatte.
Tot hun verrassing bleek de meteoriet een zeldzame koolstofhoudende chondriet te zijn, wat betekent dat hij materiaal bevat uit de tijd van de vorming van ons zonnestelsel, 4,6 miljard jaar geleden.
Wat de wetenschappers verder verbaasde was dat de steen 11 procent water bevatte – water dat opmerkelijk veel lijkt op het water dat we op aarde hebben.
In andere chondrieten is al eerder waterstof gevonden, maar omdat die te lang op aarde zijn geweest voor ze naar het lab gingen, is er een kans dat ze vervuild zijn door deeltjes van onze eigen planeet.
Omdat de wetenschappers de meteoriet in Winchcombe meteen hebben meegenomen, konden ze de steen snel schoonmaken en uitzoeken welke stoffen van de inslagplaats hem kunnen hebben besmet.
De meteoriet bevatte ook zogeheten fyllosilicaten, een kleiachtig materiaal dat om organische moleculen van lipiden en vetzuren heen zit. Ze vonden tevens sporen van koolwaterstoffen, ijzer, titanium, aluminium en het edelgas neon.
Maar bovenal vonden ze moleculen met koolstof en stikstof in twee procent van de meteoriet. Die moleculen waren onder andere aminozuren, de bouwstenen van eiwitten en dus van DNA.
Deze kleine meteoriet bevat water en koolstof van het ontstaan van het zonnestelsel – twee hoofdbestanddelen van het leven op aarde.
Samen met water zijn deze twee elementen de sleutel tot de evolutie van het leven op aarde.
‘De samenstelling van het water in de meteoriet, gebaseerd op isotopen van waterstof, lijkt sterk op wat je ziet in de oceanen op aarde, en aminozuren waaruit DNA is opgebouwd, komen er ook in voor,’ zegt een van de onderzoekers, hoogleraar Ashley King van het Natural History Museum, in een persbericht.
‘Omdat deze steen niet vervuild is, levert dit onderzoek bewijs voor de theorieën dat koolstofhoudende planetoïden een belangrijke bron zijn van deze moleculen op aarde.’