De botsingen veroorzaken een wrijvingsweerstand die de meteorieten verhit en hun buitenste lagen erafrukt in een explosief proces dat ablatie wordt genoemd.
Vallende sterren zijn gloeiend plasma
Doordat hun oppervlak vervliegt, krimpen de meteoroïden. De vrijgekomen hitte en gassen vormen een gloeiend plasma dat lichtsporen in de lucht achterlaat.
Afhankelijk van de grootte van de meteoroïden is het licht te zien als vallende sterren of als vuurbollen die langere tijd feller stralen.
Hoewel ze in de atmosfeer verbranden, verdwijnen meteoroïden niet helemaal.
Zodra de gassen afkoelen, vormen zich microscopisch kleine stofdeeltjes met een diameter van 12-700 micrometer. Het stof dwarrelt neer op aarde, en naar schatting gaat het om 5200 ton meteorietstof per jaar.
Het meteorietstof heeft een grote invloed op de atmosfeer van de aarde en draagt bij tot de vorming van regenwolken.
Meteorietinslagen zijn zeldzaam
Zo’n 10-50 zichtbare meteoroïden dringen elk jaar de atmosfeer binnen en slaan nog redelijk intact in. Tweederde daarvan belandt in zee, en een kwart in verlaten en onbewoonde gebieden.
De helft van de inslagen vindt ’s nachts plaats, waardoor waarnemingen van meteorietinslagen uiterst zeldzaam zijn. Ook worden er weinig meteorieten teruggevonden.
