Komeet

Kometen stralen aan de hemel

Kometen bestaan vooral uit ijs, CO2 en andere bevroren gassen. De meeste kometen zijn waarschijnlijk afkomstig uit de Oortwolk. Volgens wetenschappers is de Oortwolk een zwerm van talloze kleine ijslichamen rond ons zonnestelsel. Het dichtste deel van de Oortwolk is mogelijk losjes verbonden met ons zonnestelsel, en wordt dan beïnvloed door de zwaartekrachten daarvan. Daardoor kunnen er af en toe kometen loskomen van de Oortwolk en naar het binnenste zonnestelsel trekken. Ga op ontdekking in onze artikelen over kometen en andere hemellichamen.

Meteroregn stjerenskud – Komet byder på byge af stjerneskud

Bekende kometen

Diverse bekende kometen waren ooit zo dicht bij de aarde dat we ze vanaf het land konden zien. De twee beroemdste kometen zijn de komeet van Halley en Hale-Bopp.

Komeet van Halley

De komeet van Halley is de eerste komeet die als periodiek is herkend. Dit betekent dat de komeet vanaf de aarde elke 75-76 jaar met het blote oog te zien is. De komeet van Halley was voor het laatst te zien in 1986 en daarom kunnen we hem in 2061 opnieuw zien. De komeet van Halley is vernoemd naar de Engelse astronoom Edmond Halley, die ontdekte dat de komeet meerdere keren verscheen. Zo werd de komeet van Halley al in 240 v.Chr. waargenomen.

Hale-Bopp

De komeet Hale-Bopp werd ontdekt in 1995 en was in 1996-1997 gedurende 18 maanden met het blote oog te zien. Hale-Bopp nam het record over van komeet C/1811 F1, die 260 dagen zichtbaar was in 1811. Volgens astronomen heeft Hale-Bopp een diameter van wel 60 kilometer, en hij was de laatste grote komeet die de aarde passeerde. De volgende passage van Hale-Bopp zal rond het jaar 4385 zijn.
Hale-Bopp is vernoemd naar de twee Amerikanen – Alan Hale en Thomas Bopp – die de komeet los van elkaar ontdekten op 23 juli 1995.

De staart van de komeet

Het grote kenmerk van een komeet is de staart die hij achter zich aan trekt door de nachtlucht. Maar eigenlijk zijn het twee staarten: kometen hebben zowel een stofstaart als een ionenstaart. De staarten verschijnen wanneer de komeet dicht bij de zon komt. Hier kom je erachter hoe je de twee staarten van elkaar kunt onderscheiden.

Stofstaart

De stofstaart kan 10 miljoen kilometer lang worden. Het stof stroomt weg van de komeet doordat het ijs in de komeet verdampt. De stofstaart zelf geeft geen licht, maar kan het zonlicht weerkaatsen, en daardoor lijkt hij te schijnen. De stofstaart is het deel dat je met het blote oog kunt zien.

Ionenstaart

De ionenstaart bestaat uit atomen uit de zichtbare atmosfeer rond de kern van de komeet, de coma. De atomen komen los en worden geïoniseerd als ze worden geraakt door geladen deeltjes van de uv-straling van de zon. Dat wil zeggen dat de atomen een of meer elektronen verliezen, wat tot plasma leidt. De ionenstaart bestaat dus uit plasma en geeft vaak een blauwachtig licht. De staart kan 100 miljoen kilometer lang zijn en is altijd van de zon af gericht, welke kant de komeet ook op gaat.