De aarde bevindt zich niet midden in de baan van de maan. En zijn baan is niet rond, maar elliptisch, dankzij de wisselwerking tussen de snelheid van de maan en de zwaartekracht van de aarde.
Op één tijdstip heeft de maan de vaart erin en vliegt hij weg van de aarde. Maar de zwaartekracht van de aarde remt hem af.
Ten slotte keert de maan terug naar de aarde, versneld door de aardse zwaartekracht. Als de maan de aarde rondt, heeft hij weer genoeg snelheid om van de aarde weg te trekken.
Als de maan in deze maandcyclus het dichtst bij de aarde staat, is hij 14 procent groter aan de hemel dan op het verste punt in zijn baan.
Daardoor kun je met een verrekijker zijn oppervlak bestuderen, dat bezaaid is met meteorietkraters, bergketens, kloven en vlakten.
Volg de astronauten
Pak je verrekijker en bekijk de maan van dichtbij, zoals de enorme blauwe lavavlakte waarop de Apollo 11 in 1969 landde.
Kleine planeet ramde de maan
Een protoplaneet van 250 kilometer doorsnee ramde 4 miljard jaar geleden de maan. De krater liep vol lava, die nu gestold is.
Meteoriet joeg stoflijnen op
108 miljoen jaar geleden sloeg een meteoriet in en wierp lange lijnen van stof op, die tot 1500 kilometer van de krater vandaan lopen.
Apollo 11 landde op blauwe lava
De Apollo 11 landde in 1969 in het zuiden van de krater vol gestolde lava. Het hoge metaalgehalte maakt de lava blauwig van kleur.
GIDS VOOR HET VERSCHIJNSEL
ZO GA JE TE WERK
WAAR EN WANNEER?
Ga op 1 of 30 augustus na middernacht naar buiten. De maan staat laag aan de hemel in het zuiden of zuidoosten. Om hem te zien heb je een vrij uitzicht op de horizon nodig, bijvoorbeeld vanaf een heuvel.
ZICHTBAARHEID?
Met een verrekijker zie je de maan al veel beter dan met het blote oog. Je kunt bijvoorbeeld details waarnemen die anders onzichtbaar zijn.
Als je een telescoop zonder motor hebt, richt die dan op de rechterkant van de maan. Volg de maan daarna in zijn tocht langs de hemel. Met de telescoop zie je extreem verfijnde details van het oppervlak van de maan.