Al sinds we het schrift hebben uitgevonden, streven we ernaar kennis te bewaren en door te geven aan generaties na ons. Nu wil Lonestar Data Holding deze kennis opslaan in gegevensbanken op de maan.
Het idee van databanken voor de toekomst is geenszins nieuw. Een van de bekendste is de Svalbard Global Seed Vault, ook bekend als de Doomsday Vault. Hier zijn ruim 3 miljoen soorten zaden ingevroren voor het geval van oorlog, epidemieën of klimaatveranderingen.
In 2017 liep de databank echter onder door smeltwater van permafrost, veroorzaakt door de klimaatverandering. Daarom wil Lonestar nu naar de maan.
Databanken op de maan
Het project is de ideeënfase al lang ontstegen, en het bedrijf kondigde in april van dit jaar aan dat de eerste twee missies naar de maan klaarstaan.
Lonestar mag namelijk mee met NASA’s commerciële maanmissies voor particuliere bedrijven.
De eerste lancering, Intuitive Machines 1, vindt al eind 2022 plaats. Hierbij zal Lonestar softwaretests uitvoeren en twee weken lang een kleine hoeveelheid gegevens op de lander opslaan.
In 2023 moet dan de eerste echte lading data naar de maan met Intuitive Machines 2, die op de zuidpool van de maan zal landen. Behalve een geavanceerde ijsboor krijgt Lonestar een opslagapparaat mee ter grootte van een boek, met ruimte voor 16 terabyte aan gegevens. Daarmee doet het bedrijf proeven met het up- en downloaden van gegevens.
Omdat dezelfde kant van de maan altijd naar de aarde gekeerd is, kan er een stabiele en directe communicatie tussen de aarde en de maan tot stand worden gebracht. De wetenschap wil al lang kennis over de aarde op de maan opslaan, maar het is de vraag of computerservers het er uithouden.
Er is natuurlijk geen personeel om de servers regelmatig te onderhouden, en de temperaturen op de maan lopen uiteen van 106 °C overdag tot -183 °C ’s nachts. Verder heeft de maan geen atmosfeer om de bodem te beschermen tegen kosmische straling, zoals wij hier op aarde hebben.
De satelliet Lunar Reconnaissance Orbiter nam deze foto van een krater in het gebied Mare Tranquillitatis, met de ingang naar een van de lavapijpen op de maan.
Lavabuizen moeten servers beschermen
Het Lonestar-team heeft echter een oplossing voor deze uitdagingen gevonden. Ze willen de ondergrondse lavabuizen van de maan gebruiken, die een stabiele temperatuur hebben en straling tegenhouden.
Deze lavabuizen werden 4,2 tot 1,2 miljard jaar geleden gevormd, toen er vulkaanuitbarstingen op de maan waren.
Op een vergelijkbare manier als op aarde hebben lavastromen ondergrondse kanalen gevormd. Doordat de lava aan het oppervlak gestold is, kon de lava eronder blijven stromen. In de loop van de tijd zijn deze geulen leeggelopen, en nu vormen ze lange tunnels.
Hoewel de eerste twee testmissies op het maanoppervlak worden uitgevoerd, is het scenario op langere termijn dat robots servers de lavabuizen in brengen.
Al in 2024 zal een server naar verwachting 5 petabyte (1 biljard byte) bevatten, en 50 petabyte in 2026.
De hoop is dat het datacentrum gegevensverkeer van en naar de maan zal kunnen onderhouden met een snelheid van 15 gigabyte per seconde via antennes op de maanbodem.