Astronomen zijn al lang bezig met buitenaardse landbouw. Ruimteplanten kunnen ruimtereizen langer en eenvoudiger maken, want ze zorgen voor zuurstof en voedsel.
Het is nog nooit gelukt om planten te kweken in ruimtestations, maar het doel is om planten in de volle grond van buitenaardse planeten te verbouwen.
En het behalen van dat doel is nu iets dichterbij gekomen. Het is een team onderzoekers van de universiteit van Florida namelijk gelukt om planten te laten groeien in maangrond.
Een theelepel grond van drie maanlandingen
De onderzoekers verbouwden planten in maangrond van drie van de zes Apollomissies van NASA tussen 1969 en 1972.
Hoewel de astronauten samen 382 kilo maanmateriaal meenamen, kregen de onderzoekers slechts 12 gram grond van Apollo 11, 12 en 17.
De onderzoekers werken met zeldzame en kostbare maangrond. Ze mogen slechts 12 gram gebruiken.
De onderzoekers stopten in 12 potjes elk een gram grond. Zo waren er vier verschillende potjes met een theelepel maangrond voor elk van de drie bijbehorende ruimtemissies.
Ter controle werden er ook vier potjes gevuld met kunstmatige maangrond, gemaakt van fijne, vulkanische as van onze eigen planeet.
De onderzoekers plantten zaadjes van zandraket (arabidopsis thaliana), want die werd eerder in ruimtestations met gewichtloosheid gekweekt.
Na twee dagen ontkiemden de zaadjes in de minipotjes, maar zes dagen later begonnen ze per type maangrond heel verschillend te groeien.
In de kunstmatige maangrond ontsproten de gezondste en snelstgroeiende planten, en de planten in de echte maangrond waren kleiner, groeiden langzamer en hadden verkleurde plekjes op de bladeren.
De planten links zijn controleplanten, en de planten rechts zijn gekweekt in maangrond. Deze foto is na 16 dagen genomen.
Jonge maangrond zorgt voor gezonde planten
De grond van de Apollo 11-missie gaf de slechtste resultaten, terwijl de Apollo 12- en 17-planten gezonder waren.
De onderzoekers denken dat dat aan de leeftijd van de grondmonsters ligt. Hoe ouder de maangrond, hoe langer de blootstelling aan kosmische energie en zonnewind.
De Apollo 11-grond, afkomstig uit de Mare Tranquillitatis, is geologisch ouder dan de grond van de Apollo 12-missie.
Bovendien komt de jongere Apollo 12-grond uit de Oceanus Procellarum, waar recenter nog lavastromen zijn geweest, wat de grond vruchtbaarder maakt.
Apollo 17 haalde monsters uit het Taurus-Littrowgebied, dat in de nieuwere geologische maantijd werd geteisterd door meteorieten en planetoïden. De grond is daardoor vruchtbaarder, want hij is niet onberoerd gebleven en is niet vervuild door kosmische straling en zonnewind.
Astronaut Harrison Schmitt in het Tautus-Littrowgebied op de maan. Hier komt de maangrond voor de gezondste plantjes vandaan.
Planten op de maan in 2025
NASA wil uiterlijk in 2025 weer mensen naar de maan sturen met het zogeheten Artemisprogramma. Het zal de eerste keer sinds 1972 zijn dat mensen de maan betreden.
Hier zullen astronauten onder andere experimenteren met het kweken van planten in maangrond.
De onderzoekers hopen dat hun experiment NASA helpt optimale maangebieden aan te wijzen om planten te kweken.
Als dat lukt, kunnen planten astronauten voorzien van voedsel en zuurstof, voor langere ruimtereizen dan ooit tevoren.