Dat beeld zien we ook terug als we kijken naar de biomassa van alle leven op aarde, uitgedrukt in koolstofgehalte.
De biomassa van de mens vormt op dit moment een derde van de totale biomassa van alle landzoogdieren.
De rest wordt bijna geheel opgevuld door ons vee. Wilde landzoogdieren vormen slechts 2 procent van het totaal.
Met andere woorden: de uitdijende menselijke beschaving laat steeds minder ruimte over voor het natuurlijke dierenleven op aarde.
Voedselproductie verwoest de planeet
Veel wetenschappers vragen zich af wanneer de grens bereikt is. Hoeveel mensen kan de aarde eigenlijk huisvesten en voeden?
Vandaag de dag treden grote delen van de voedselproductie al buiten de grenzen die de planeet stelt, bijvoorbeeld omdat er grote stukken bos gekapt worden of er structuele overbevissing plaatsvindt.
Als alle landen en producenten de grenzen van de aarde zouden eerbiedigen, zou onze planeet slechts ongeveer 3 miljard mensen kunnen voeden.
Het goede nieuws is echter dat we dat cijfer met een paar kleine aanpassingen flink kunnen verhogen.
Als we veranderen wat we verbouwen en hoe we het verbouwen, kan de aarde veel meer mensen kwijt. En als we daarnaast onze vleesconsumptie terugbrengen en voedselverspilling tegengaan, kan de planeet genoeg voedsel produceren voor 10 miljard man.
En dat komt goed uit, want volgens de prognose van de VN zal de wereldbevolking in 2050 bijna de 10 miljard aantikken.
Curve vlakt af
Hoewel de wereldbevolking in slechts 11 jaar is gegroeid van 7 tot 8 miljard, is de vaart er zo’n beetje uit. De groei gaat een stuk trager dan voorheen.
De VN verwacht dat de wereldbevolking in de jaren 2080 piekt met 10,4 miljard mensen en tot 2100 op dat niveau blijft. Dan zal de curve zelfs geleidelijk gaan dalen.
Goed nieuws voor de planeet, denk je waarschijnlijk. En dat kan het best zijn.
We moeten echter niet vergeten dat een dalend bevolkingscijfer niet automatisch tot een beter milieu leidt.