De aarde kreeg circa 4 miljard jaar geleden bijna al haar water tijdens een gigantische meteoorinslag. Als je een slokje neemt uit een glas water, kunnen de H2O-moleculen daarin misschien ook wel gedronken zijn door prehistorische dieren zoals dino’s.
Water wordt constant gemaakt en weer afgebroken door chemische processen – bijvoorbeeld in je lichaam.
Zo verbrand je suiker in de vorm van glucose – C6H12O6 door de combinatie met zes zuurstofmoleculen. Het resultaat is energie, zes CO2-moleculen en zes watermoleculen.
En de watermoleculen worden ook weer afgebroken tijdens het omgekeerde proces van fotosynthese bij planten.
De aarde lekt waterstof
De watermassa op aarde is echter niet helemaal constant. De planeet ontvangt bijvoorbeeld kleine beetjes water via ijs en meteoren. En er verdwijnen ook moleculen vanuit de atmosfeer.
Met name de twee lichte gassen waterstof en helium verdwijnen, met respectievelijk drie kilo en 50 gram per seconde.
Als er waterstof uit de atmosfeer verdwijnt, verliezen we feitelijk ook water, maar niet in het hele molecuul H2O. Het verlies is echter zo klein dat het miljarden jaren duurt voordat het problematisch wordt.
Aarde circuleert in kringlopen
1. Het lichaam houdt vocht vast
Jij en alle andere organismen wisselen water uit met de omgeving. De verhouding moet wel constant blijven: bij een verlies van 5 tot 8 procent krijg je al uitdrogingssymptomen als duizeligheid.
2. Lucht en zee delen water
Water verdampt en komt weer terug door de regen. Een watermolecuul verblijft gemiddeld negen dagen in de atmosfeer, 100 jaar in een meer, 300 jaar in het grondwater en 3000 jaar in zee.
3. Oceanen vol water in de bodem
De continentverschuiving trekt water duizenden kilometers de ondergrond in, maar via vulkanen komt er weer water terug. Onderzoekers denken dat het binnenste van de aarde drie keer zoveel water bevat als de oceanen.