Venus wordt wel de kwaadaardige tweelingzus van de aarde genoemd omdat de planeet ongeveer even groot is, maar een heel andere ontwikkeling heeft doorgemaakt.
Terwijl de aarde een oase van leven is, is Venus geëindigd als een ziedende hel met een dikke atmosfeer van CO2, dikke wolken van zwavelzuur, een verstikkende druk en temperaturen tot 460 °C aan het oppervlak. Het grote verschil tussen Venus en de aarde is een van de raadsels van het zonnestelsel.
Nu heeft een team astronomen een mogelijke verklaring gevonden, en daarvoor moeten we ver terug.
In het prille zonnestelsel botsten er vaak objecten op de planeten, soms wel zo groot als Mars.
Het prille zonnestelsel was een wirwar van hemellichamen en rotsblokken die regelmatig in botsing kwamen.
Tot nu toe namen wetenschappers aan dat Venus en de aarde in ongeveer dezelfde mate zijn bestookt, maar met behulp van 4000 computersimulaties ontdekten onderzoekers van de universiteit van Arizona dat er een belangrijk verschil was.
Venus ving de klappen op voor de aarde
De simulaties lieten zien dat circa de helft van de botsingen die de aarde troffen, gedeeltelijk was, dat wil zeggen dat de objecten de planeet slechts schampten. Hierdoor nam de snelheid van de objecten af en gingen ze verder het zonnestelsel in, waar ze Venus troffen.
Vanwege de lagere snelheid zijn de objecten opgeslokt door Venus, en zo zorgde onze tweelingzus ervoor dat ze de aarde niet opnieuw konden treffen.
Daarnaast leidden de twee typen botsingen tot een ongelijke verdeling van de materie die de aarde en Venus absorbeerden van deze objecten. Bij de botsing met de aarde bleven alleen de korst en mantel achter, terwijl de zwaardere binnenste lagen, inclusief ijzeren kern, werden opgeslokt door Venus.
De simulaties suggereren dat Venus meer botsingen voor haar kiezen kreeg dan de aarde, en dat kan een van de oorzaken zijn dat de planeet nu zo anders is.
Volgens de onderzoekers verklaart dit wellicht waarom Venus geen manen en magnetisch veld heeft en waarom ze trager om haar as draait dan de aarde. Deze fundamentele verschillen kunnen beslissend zijn geweest voor de latere ontwikkeling van deze planeten.
